𝐕𝐈𝐁𝐄 '' TaeGguk ✓

'9' Neden beni buldun?

|Neden Beni Buldun?

Kaskatı kesilmiş ve dediği şeyi idrak etmeye çalışmıştı aklında.

Gitmek mi zorundayım? Nasıl yani?

Taehyung bir iki adım arkaya atarak önündeki çocuktan uzaklaşmıştı. Bu kendisi için en doğru karar olduğunu düşünüyordu. Daha ilk günden ona sahip çıkamayıp neredeyse ölmesine sebep oluyordu.
'Sadece bir kere vicdanımı dinledim ve başıma gelenlere bak' dedi içinden. Bu evde temelli olarak kalamayacağını başından söylemişti kendisine. Düzeni olmayan bir hayat yaşıyordu.

"Yardım istemek için yanlış kapıyı çalmışsın çocuk." Derken önündeki çocukla göz teması kurmamaya özen gösteriyordu.
"N-nerede kalacağım?"

"Orası beni ilgilendirmez." Derken arkasını dönmüş ve kapıya ilerlemişti. Kapının önünde durarak, "ya bugün ya da yarın bu evden gideceksin." Deyip çıkmıştı odadan.
Jeongguk engel olamamıştı gözünden düşen yaşa. Neden ağladığını bilmeden içinde bir yumru varmış gibi hissediyordu. Bir günde ona alışmaması gerekirdi. Kendisi de biliyordu ki eninde sonunda kimsesiz kalacaktı. Tişörtünün uçlarını sıkarak gözlerindeki yaşlara engel olmaya çalıştı.
Birine güvenip, sonra yapayalnız kalmanın bu kadar acıtacağını düşünmemişti.

Arkasına bir iki adım attığında yatağa oturdu.
Yarın, gündüzken gidebileceğini düşündü. Ona haber vermeden giderse belki mutlu olurdu o zaman. Kendisini yatağa bırakıp sıktığı gözlerini serbest bıraktı. Bu akşam yaşadığı şeyler onu fazla yormuştu. Hâlâ üstünde havuz suyu varken oracıkta uyuya kaldı.

Taehyung, meraklanıp yukarıya çıktığında hala odasının ışıklarının açık kaldığını gördü. Kaşlarını çatıp odaya hızlı adımlarını attı.
Kapıyı açıp girdiğinde konuşmak için ağzını açmıştı ki yatağında uzanan çocuğu gördü.
Yüz kaslarını serbest bırakıp yakınlaştı.
Çarşafa sımsıkı sarılmış bir şekilde yattığını gördü. Gözlerini devirip çarşafı kollarından çekmeye çalıştı.
Hiç bırakacak gibi olmadığını anlayınca Jeongguk'u kolundan dürterek uyandırmaya çalıştı.
En sonunda derin nefes verip onunla uğraşmayı bıraktı. Işıkları söndürdüğünde dışarıdan vuran Ay, içeriye yansıyordu. Yatağa yatıp ona karşı arkasını dönerek gözlerini yumdu. Birkaç dakika sonra üzerine örtülen örtüyü hissedip, ilk üzerindekine baktı, sonra omzunu üstünden bakışlarını arkaya çevirdi. Hâlâ hiç istifini bozmadan uyuyan tatlı çocuğu gördü. Kendi yüzündeki tuhaf sırıtışa anlam veremedi.
Bu çocuğa git demekle hata mı yapmıştı?
Çok zor bir şeymiş gibi, ondan ayrılırken acı çekecekmiş gibi hissetti. Buralara kadar gelmeden onu eve almaması gerekirdi belki de.

Bir kere olsun vicdanını susturması gerekirdi.

Jeongguk'a doğru dönüp çocuksu suratını izledi öylece. Hâlâ kurumamış olan saçları gözlerini kapatıyordu.

Neden? dedi.
Neden beni buldun? Dedi içinden.

O kadar şey yaşamasına rağmen bu kadar iyi ve saf olması onu etkilemişti.
O sadece kaçıyordu. Kötü hayatından kaçarken, doluya mı tutulmuştu çocuk?

*******

Gözlerini, yüzünü buruşturup açtığında gerilerek ayılmaya çalıştı. Yatağın yan kısmına baktığında boş olduğunu fark etmişti. Uykulu halinden çıkıp gözlerini tamamen açtı. Yataktan doğrulup etrafa bakındığında üzerindeki çarşafı kenara atıp odadan dışarıya çıktı. Tuvalete bir hışımla girdiğinde boştu.
Hızla aşağı kata inerken aklından geçiriyordu;

"N'olur kahvaltı hazırlıyor ol!"

Aşağı inip salonu bir gözle bakıp mutfağa girdi. Yoktu.
Masa hazırdı ama. Yine kahvaltıyı hazırlamıştı. Üstüne bakındığında not gibi bir şey bırakması için Dua etti.
Diğer odalara da bakmak için mutfaktan hızla çıktı. Oralarda olmayacağını biliyordu. Ev o kadar büyük değildi, ama sadece tek şansını denemek istedi.

Gitmişti. Tamamen bırakıp gitmişti evi.
Kızdı. Bir not ya da bir şey söylemeden çekip gitmesine öfkelendi. Ya da sadece gittiği için kızdı.
Anlamıştı. Bu büyük bir hataydı. Onu ellerinden bırakmıştı. Tek güvendiği kişiyi bırakmasına sebep oldu.

Ellerini saçlarına geçirip volta atmaya başlamıştı bile evde.
Gidecek bir yeri yoktu. Ya başka biri onu evine aldıysa?
Artık orada yaşayacaksa?

Bu benim ve onun için iyi olurdu ama değil mi? O orada mutlu olurdu, bende ona bakmak zorunda kalmazdım... ama ya tam tersi ise? Ya o adamlar Jeongguk'u alıp kaçırdıysa yine?

Bir anda aklını dolduran kötü düşüncelerle kapıya yönelip ayakkabılarını giyerken buldu kendisini. Kapıyı tam açacakken durdu.
Nereye gideceğini düşündü. Onu bulmak için bütün şehri gezecek miydi?
Eğer çok erken çıkmadıysa belki fazla uzaklaşmamıştı.

******