Merhaba kuzular,
Bu kitap için geri dönüşleriniz o kadar güzel ki beni çok mutlu ediyorsunuz bu yüzden size çok teşekkür ederim. Aras ve İnci'nin hikayesinde beni yalnız bırakmadınız.
Bölümleri çok sık yayımlamak istesem de ya çok kısa ve yüzeysel anlatılmış gibi oluyor ya da istediğim gibi çıkmıyor. O yüzden günde bir bölüm yayımlamaya karar verdim. Çünkü hem bölüm uzun olacak hem de içime sineceğinden eminim. Beni anlayışla karşılayacağınıza inanıyorum.
Yorumlara istediğinizi yazabilirsiniz, size cevap vermekten zevk duyarım. Ayrıca aklınızda bir soru takılırsa sormaktan çekinmeyin.
Tekrar ve tekrar teşekkür ederim, İyi okumalar!
Multimedyada bölüm şarkısı var!
• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •
"Aras!",
Aras, Lale'nin üzerinden kalkıp bana baktı. Üzeri kan içerisindeydi. Ama iyi duruyordu. Bakışlarımı Lale'ye çevirdiğimde karnından akan kanları görebiliyordum.
Aras bana doğru gelip sarıldığında göz yaşları içerisinde ben de ona sarıldım. Polis siren sesleri kesildiğinde etrafımızda bir sürü polis toplanmıştı.
"Aras bey, iyi misiniz?",
Aras benden ayrılıp başımızdaki polise bakmıştı. Aras kafasıyla komiseri onaylayıp konuşmaya başladı,
"Will, ormana doğru koştu. Şu taraftan.",
Adam bir kaç polise işaret verdiğinde adamlar ormana doğru koştular. Acil durum görevlileri Lale'yi ambulansa bindirmişlerdi.
"O iyi mi?",
Aras, polise sorduğu soru üzerine, polis konuşmaya başladı.
"İyi olmasını umuyoruz. İnci hanım içinde bir ambulans geldi.",
Dediğinde adama baktım. Aras, yanıma gelip beni ayağa kaldırdığında ona tutunarak destek aldım. Yürümek bile beni zorluyordu. Vücudumdaki tüm kanın çekildiğini hissediyordum.
Komiser, "Aras bey, İnci hanımı hastaneye bıraktıktan sonra merkeze gelmeniz lazım, ifadeniz için.",
Aras, kafasıyla komiseri onaylamıştı. Birlikte ambulansa doğru yürüdüğümüzde acil durum görevlileri hemen beni içeriye almışlardı.
• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •
Ellerimin üzerinde ufak bir öpücük hissettiğimde gözlerimi açtım.
"Aras.",
"İnci, iyi misin güzelim?",
Gözlerimi kapatıp iyi olduğumu onaylamıştım. Saçı sakalı birbirine girmiş, göz altları morarmıştı. Yüzünden ne kadar yorgun olduğu belli oluyordu. Bitik bir haldeydi. Mavi gözleri gözlerimin içine bakıyordu. Birden hastane odasının kapısı açıldığında içeriye kızlar girdi.
"İnci!", "İyi misin?",
Yüzlerindeki göz yaşlarına bakıp gülümsedim, yanıma gelip meraklı bakışlarıyla beni inceliyorlardı.
"Kuzum, iyi misin?",
"İyiyim. Merak etmeyin.",
Kendimi iyi hissediyordum. Düne göre daha iyi. Yaşadığım büyük korkuya rağmen iyiydim. Belkide halen şokun etkisinde de olabilirdim. Ya da bir travma geçiriyordum ama bu önemli değildi. Aras yanımda sapasağlam ayaktaydı. Aklıma Lale'nin vurulması gelince bakışlarımı hemen Aras'a çevirdim.
