Merhaba kuzular,
Balkon konuşması yapmak istedim. Uzun zamandır yapmıyordum özlemişim. 😂
Cevheri kitabımın Finaline son 2 bölüm!
45. Bölümde Final yapacağım.
Benimle birlikte her bir satırını özenle okuyup, yorum yapan yapmayan, beğenen beğenmeyen her okuyucuğuma teşekkürü farz bilirim.
Sayenizde içime çok sinen bir kitap yazma fırsatım oldu. Ve sizde bu kitabı beğenip yorum yapıp bana destek oldunuz. Çok çok çok teşekkür ederim.
Elbette bu bir veda konuşması değil. 😉
Yeni kitabım için hazırlıklara başladım. Kurgusu oturur oturmaz onuda yayımlamayı düşünüyorum ama ne zaman olur onu bilemiyorum.
O yüzden ufak bir ara vereceğimi belirtmek isterim. Bu arada hem kurguyu hemde bölümleri hazırlamayı düşünüyorum.
Ondan sonra yepyeni kitabımla karşınızda olacağım canlar.♥️
İyi okumlar! 🥰♥️
• • •
1 Ay Sonra
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fotoğrafçının fotoğraf çekmesi bittiğinde Başak'a doğru dönüp konuştum,
"Başak, Aras'ı gördün mü? Hiç bir yerde yok.",
Başak, "Aslı'yla çıkmayacak mıydı o?",
"İşte o yüzden arıyorum. Neyse sen herkesin içeriye geçmesine yardımcı olur musun?",
"Tamam elbette. Sen Aras'ı bul.",
Kafamı sallayıp Başak'ın yanından uzaklaştım. Otelin asansörünün önüne gelip düğmeye bastım.
Asansör 8. Kattan aşağıya inerken çantamdan telefonumu çıkartıp Kocam ismine tıkladım.
Telefon çalmaya devam ederken asansörün kapıları açılmıştı. Aras asansörün içerisinden çıktığında konuştum,
"Neredesin sen? Kaç saattir seni arıyorum.",
Aras dudaklarıma bıraktığı ufak bir buseden sonra konuştu,
"Ceketini almak için odaya çıkmıştım.",
Kaşlarımı çattım ben ceketimi istememiştim ki.
"Ceket mi? Ben ceketimi istemedim ki?",
"Üşümüşsündür diye getirdim bende zaten.",
"Aras sen iyi misin? Haziran ayındayız. Üşümek içinen az 5 aya ihtiyacımız var.",
Dediğimde beni dinlemeyip ceketimi zorla giydiriyordu.
"Olsun, sen iki canlısın, ortalıkta tarzan gibi dolaşamazsın, çocuğum dondu içeride.",
