De trilogie: Het sterrenkind

Olivia?

[Rain]

Ik zat hier nu al twee dagen. Opgesloten in een klein kamertje, wat was Forest van plan? Ik liep naar de deur en trok er nog maar eens een keer aan. Natuurlijk was die nog steeds opslot. Zuchtend ging ik op de grond zitten. De deur zwiepte open. Forest stapte naar binnen. 'Goedemorgen Rain.' Ik keek op. 'Wat moet je Forest!' Forest ging voor me staan. 'Niet zo chagarijnig Rain, ik kom je juist iets vertellen wat je heel blij gaat maken.' Ik keek hem verbaasd aan. 'Als ik jou was zou ik opstaan en me een beetje fatsoeneren. Er is bezoek voor je.' Ik stond boos op. 'En wie moet dat dan wel zijn?!' Forest kuchtte. Twee trollen kwamen naar binnen gelopen, tussen hun in hielden ze een meisje met lang blauw haar. Mijn adem stokte in mijn keel. 'Ocean?' Ik fluisterde het, bang om te horen dat ze het niet echt was. Ze keek op. Haar ogen werden groot. 'Rain?' Ze was het echt! Ik wilde naar haar toe rennen maar Forest hield me tegen. 'Uhuh, niet zo snel Rain. Je dacht toch niet dat ik je zomaar naar je liefje zou laten rennen. Breng haar weg!' De trollen trokken Ocean de kamer uit. 'Nee! Rain!!' Ik probeerde me los te trekken maar Forest hield me stevig vast. 'Ocean!!!' Ik zag de tranen over haar wangen stromen. De deur sloeg dicht. Forest liet me los. 'Hoe kun je!' Forest lachte gemeen. 'Waarom doe je dit?' Ik merkte hoe wanhopig ik klonk. 'Ik heb zo mijn redenen Rain.' Forest liep weg. Ik liet me op de grond zakken, tranen liepen over mijn wangen. Hoe kon iemand zo gemeen zijn! Mijn lieve Ocean, ze leeft! Ik had er alles voorover om haar vast te kunnen houden. Ik moest hier weg!

[Ocean]

Ik werd weer bij Derias in de cel gegooid. Derias kwam meteen naar me toe. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg hij zachtjes. Ik snikte. 'Forest bracht me naar Rain, nog voordat we elkaar konden omhelsen werden we weer uit elkaar getrokken.' Derias trok me tegen zich aan. 'Je moet ook niet verliefd worden Ocean, het brengt alleen maar ongeluk!' Kwaad stond ik op. 'Hou je mond Darren! Ik weet niet hoe mijn zus ooit voor jou heeft kunnen vallen! Liefde maakt blind zeggen ze wel eens maar bemoei je met je eigen zaken!' Woedend keek ik hem aan. Darren grijnsde. 'Pittig type.' Ik rolde met mijn ogen en ging weer op de grond zitten. Derias stak zijn hand uit. 'Laat me alsjeblieft met rust Derias.' Derias liep weg. Ik legde mijn hoofd in mijn handen. Ik haatte Forest.

Midden in de nacht werd ik wakker geschud door iemand. 'Derias, nu niet alsjeblieft.' De persoon stopte. 'Ik ben Derias niet.' Ik opende mijn ogen. Darren! 'Hoe kom jij in deze cel!' Darren kuchte. Ik keek om me heen. We waren net buiten het moeras. 'Hoe...hoe heb je..' Darren knielde voor me neer. 'Ik ben uitgebroken, nadat jij in slaap was gevallen heeft Forest Derias weg gehaald. Ik wist dat het tijd was om iets te doen. Ik leidde de trollen die het avondeten kwamen brengen om de tuin en ontsnapte. Ik kon je daar niet laten liggen, dus nam ik je mee.' Ik keek Darren aan. 'Ik kon Derias en Rain niet vinden, ik had geen tijd. Forest zou me ontdekt hebben.' Hij stak zijn hand uit. Ik aarzelde even maar legde toen toch mijn hand in de zijne. Darren trok me overeind. 'Wat nu?' Darren slikte even. 'We gaan naar mijn kasteel. Ik moet mijn vader laten weten dat ik weer veilig thuis ben. Dan help ik je zoeken naar Olivia.' Ik knikte. 'Dankje Darren.' Darren gaf me een klein knikje. 'Kom, we moeten gaan.'

Na drie uur gelopen te hebben was ik kapot moe. 'Darren kunnen we stoppen? Ik ben zo moe.' Darren keek om. 'Ja, dat is goed. We gaan morgenvroeg meteen verder.' Ik glimlachte. We gingen onder een grote boom zitten. 'Darren?' Darren keek me aan. 'Wat is er Ocean?' Ik schraapte mijn keel. 'Ik wou nog zeggen dat het me spijt van wat ik tgen je zei eerder vandaag. Olivia hield van je en jij hield vast ook van haar. Ik had niet zo gemeen mogen doen.' Darren keek me een beetje verbaasd aan. 'Het geeft niet Ocean, ik bedoel..ik begrijp het. Ga nou maar slapen.' Ik pakte Darren's hand vast. 'Slaap lekker Darren.'

[Darren]

Ik keek naar Ocean, ze was in slaap gevallen. Ik keek naar mijn hand. Ocean's hand lag nog steeds in de mijne. Ik zuchtte. Hoe kon ik haar dit ooit aandoen? Voorzichtig haalde ik mijn hand uit die van haar en stond op. Ik had geen keus, ik moest naar mijn vader luisteren. Ik knielde naast Ocean neer en legde mijn ene hand onder haar nek en mijn andere hand onder haar knieholtes. Ik tilde haar voorzichtig op en begon te lopen. Ik moest zo snel mogelijk bij het kasteel zijn.