De trilogie: Het sterrenkind

Het is oorlog

[Rain]

We waren nu al een tijdje onderweg, iedereen was doodstil. Ik ging naast Moon rijden. 'Weet je zeker dat ze daar zijn?' Moon keek me niet aan. 'Heb je een ander idee Rain?' Ik slikte. 'Nee, maar ik dacht dat..' Moon onderbrak me. 'Je moet niet denken Rain, daar komen alleen maar problemen van.' Geschokt van zijn woorden hield ik de pas in. Alan reed langs me, hij had nog geen woord gezegd. Hij staarde alleen maar voor zich uit. 'Alan, ben je in orde?' Alan keek op. 'Ik heb mijn zusje in de steek gelaten.' Ik keek hem aan. 'Maak je geen zorgen. Derias is bij haar, ik vertrouw hem.' Alan glimlachte even naar me. 'Bedankt Rain.' Ik knikte. We reden door. Moon zei niks meer, hij leek erg gestresst.

Al snel viel de avond. We stopten en maakte een kamp voor de nacht. Terwijl Alan de paarden verzorgden, zorgde ik dat het vuur aanbleef. Moon zat tegen een boom aan. 'Moon?' Ik keek om. 'Laat me met rust Rain.' Zei Moon chagarijnig. 'We maken allemaal hetzelfde door op dit moment.' Moon keek op. 'Ik heb mensen daar waar ik van houd Rain!' Nu begon ik er genoeg van te krijgen. Ik stond op. 'Je bent niet de enige die daar mensen heeft zitten waarvan die houdt. Alan zijn zusje is daar! Ocean is daar! Raap jezelf bij elkaar Moon! Die mensen waar wij van houden rekenen erop dat we ze komen redden, en als jij zo blijft zeiken kom je er nooit!' Moon was stil. Ik ging weer bij het vuur zitten. Alan kwam naast me zitten. 'Dat waren sterke woorden Rain.' Ik keek Alan aan. 'Ik ben het gewoon zat..' We gingen vroeg slapen die nacht.

De volgende morgen vertrokken we in stilte.

[Hilly]

Het was zo stil in de kerkers. Het enige geluid wat je hoorde was als de trollen eten brachten voor de rest was het stil. Lydia was nog steeds bewusteloos en Derias zat alleen maar in een hoekje van zijn cel. Ik bleef stug bij de tralies zitten. Ik had Olivia of Ocean niet gezien. Waarom zou Forest ze apart houden van ons? Ik hoop gewoon dat Rain, Moon, Darren en Alan snel komen.

[Ocean]

Ik was op van de zenuwen. Forest had Olivia nu ook. Ik wist niet wat hij van haar moest maar het kon nooit iets goeds zijn. Ik liep ijsberend heen en weer door het kamertje waar ik in was opgesloten. Ik moest iets doen. Ik probeerde nogmaals mijn krachten uit op de deur, niks. Ik zuchtte. Waarom probeerde ik het eigenlijk nog? Forest had de deur betoverd, mijn krachten gingen er niet op werken. Ik hoopte maar dat Rain en de rest onderweg hierheen waren.

Opeens hoorde ik een hoop lawaai van de binnenplaats komen. Ik rende snel naar het kleine raampje dat uitkeek over de binnenplaats. Mijn ogen werden groter. Ik zag Rain, Moon en Alan. Ze zaten op paarden en stonden midden op de binnenplaats. Forest kwam naar buiten gelopen. 'Aha! Eindelijk, nu heb ik de hele groep compleet.' Dreigend liep hij op ze af. Ik moest iets doen. Opeens kreeg ik een idee. Zou het raam ook betoverd zijn? Ik kon het proberen. Ik probeerde het uit en het werkte. De tralies vlogen eruit. Ik maakte een kreetje van blijheid. Ik keek uit het raam, gelukkig had niemand het opgemerkt beneden. Ik klom naar buiten en klom via de dakrand naar de achterkant van het torentje. Daar stond een raampje open waardoor ik naar binnen klom. Ik kwam uit in de gang. Ik sloop langs gesloten deuren, bij de allerlaatste stopte ik. Als ik het goed had zat Olivia hier. Ik pakte de sleutels die aan het haakje hingen en zocht de juiste. Ik opende de deur. Olivia keek op. 'Ocean?' Ik begon te glimlachen. 'Je bent ontsnapt.' Olivia keek me glimlachend aan. Ik knikte. 'We gaan hier weg zus.' Olivia knikte en pakte mijn hand. We slopen door de gangen heen en kwamen beneden in een grote hal uit. We slopen verder.

'Waar denken jullie heen te gaan?' Verschrikt bleven we stil staan. Langzaam draaide we ons om. Forest stond grijnzend achter ons. Achter hem stonden een paar trollen die Rain, Moon en Alan vasthielden. 'Nu we er toch allemaal zijn, laten we de rest er dan ook maar bij halen. Dan kan iedereen meegenieten.' Hier klopte niks van. Wat was Forest van plan?

Niet veel later was onze hele groep er. We stonden op een plek die ik nog nooit gezien had. Ik zag aan Moon's gezicht dat er iets niet goed was. Er was een grote, platte ronde steen in het midden van een grasveld bovenop een berg. Op de steen stonden allemaal rare tekens. 'Herinner je je deze plek nog Moon?' Forest keek Moon vals aan. 'De laatste keer dat je je zusje zag.' Forest grijnsde gemeen. Moon liet zijn hoofd zakken. 'Wat?' Verbaasd keek ik Forest aan. 'Je hebt het haar nog niet verteld dus. De uitverkorene voor jou was zijn zusje, Luna, en mijn broer heeft haar gedood.' Ik slikte. Langzamerhand begon ik te begrijpen wat deze plek was. 'Goed, genoeg gepraat. Laten we beginnen.' Hij liep op me af en pakte mijn schouder vast. Hij zette me op een teken op de steen. 'Goed dan nu je ware liefde.' Hij greep Rain vast en zette hem op een ander teken. Toen liep hij weer op mij af. Hij pakte het amulet vast en deed het van mijn nek af. Hij legde het op een ander teken neer. Toen pakte hij Olivia vast en zette haar op een ander teken. 'En dan als allerlaatste, je beste vriend.'Hij stapte op Moon af en trok hem mee. 'Goed, we hebben alles. Je kostbaarste bezit, een familielid, je ware liefde en je beste vriend. Nu kan ik je eindelijk uitschakelen.' Forest begon een spreuk op te lezen. De steen begon op te gloeien. Op dat moment sprong Lydia naar me toe en duwde me van de steen af. Woedend keek Forest Lydia aan. 'Jij!' Dreigend liep hij op haar af. Hij tilde Lydia op en kneep haar keel dicht. 'Nee!' Schreeuwde ik. Lydia haar ogen rolde weg. Forest liet haar los, ze viel slap op de grond. Iedereen stond verstijfd. Forest had zo juist Lydia vermoord.

De oorlog was begonnen..

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Okay that just happend...

Ik ben niet blij met hoe ik dit hoofdstuk heb moeten eindigen. Ik wil niet dat Lydia dood moet :( Maar ik heb geen keus, dit hoort bij mijn verhaallijn en in die verhaallijn kan Moon geen liefde hebben. Sorry..

Ik hoop dat jullie het toch nog een spannend hoofdstuk vonden :)

xoxo