De trilogie: Het sterrenkind

Rain's verhaal

De volgende morgen werd ik wakker gemaakt door de zon die door de gordijnen scheen. ik keek naast me op de grond en zag dat Rain nog steeds sliep. Ik stapte over hem heen en liep naar het kleine badkamertje op de zolder. ik waste me en deed een lange, donkerblauwe jurk aan die losjes om me heen viel. Ik kamde mijn haren door en maakte een vlecht. Ik liep naar beneden en zag Peter in zijn luie stoel zitten. Hij las de krant. Ik zou hem toch moeten vertellen dat Rain hier een paar dagen zou blijven. Stiekem hoopte ik dat hij nooit meer weg zou gaan. Het idee dat iemand mij spannende verhalen kon vertellen over de buitenwereld klonk erg verleidelijk voor me.

'Peter?' Vroeg ik zacht. Peter keek op van zijn krant. 'Ik moet je iets vertellen.' Peter haalde zijn wenkbrauw op en gebaarde dat ik naast hem moest komen zitten. Ik ging zitten. 'Vannacht werd er op mijn raam getikt en het was een jongen van mijn leeftijd. Hij moest zich verschuilen voor de wachters en toen heb ik hem binnen gelaten. Hij ligt boven nog te slapen.' Peter keek bedenkelijk. 'En hoe mag deze jongen dan wel heten?' Het verbaasde me dat hij zo rustig reageerde. 'Rain.' zei ik. 'Die jongen is geen goed nieuws Ocean, ik ken hem. Je weet dat ik ook als wachter gewerkt heb. Hij stal vanalles van het paleis.' ik keek Peter aan. 'Maar papa je gelooft er toch ook wel in dat mensen kunnen veranderen?' Peter zuchtte. 'Natuurlijk geloof ik dat Ocean maar hij veranderd niet. Alles waar die jongen op uit is is geld, als hij te weten komt dat Jack Jones jou zoekt en dat er een beloning op je hoofd staat geeft hij je zo aan. En ik kan je niet kwijtraken Ocean.' Ik slikte. Ik wist niet dat er zelfs een beloning was voor diegene die mij aangaf. 'Een kleine kans?' Vroeg ik haast fluisterend. Peter knikte langzaam. 'De kleinste kans die er maar is, maar als ik ook maar iets verdachts merk gaat hij eruit!' Ik knikte terug. Wat we niet wisten was dat Rain op de trap alles gehoord had.

Nadat Rain zich had voorgesteld aan Peter en we met zijn drieën in stilte ons ontbijt hadden opgegeten was ik samen met Rain naar boven gegaan. Rain zat in kleermakerszit op de grond en ik lag op mijn bed. 'Rain? Wil je jou verhaal vertellen?' Rain keek verbaasd op. Hij glimlachte naar me. 'Nieuwsgierig zijn kan een heel slecht eigenschap zijn Ocean.' Ik bloosde. Rain grinnikte. 'Ik ben hier in dit dorpje geboren. Mijn vader verliet mijn moeder meteen na mijn geboorte. Ik heb tot mijn tiende met mijn moeder samen gewoond totdat ze stierf aan de pest. Daarna werd het huis verkocht en leefde ik op de straat. Ik ben mijn vader nooit meer tegengekomen. En toen ben ik uit wraak maar gaan stelen bij het paleis.' Ik keek Rain met medelijden aan. 'Uit wraak ben je gaan stelen? Op wie nam je wraak?' Rain slikte. 'Op mijn vader..' Ik was in de war. 'Bedoel je dat..Jack Jones jou vader is?' Ik vroeg het haast angstig. Rain knikte langzaam. Het was een tijdje stil.

'Ocean?' Rain schraapte zijn keel. Ik keek hem vragend aan. 'Ik heb jullie vanmorgen afgeluisterd, en ik beloof je dat ik je niet aan zal geven.' Rain keek verlegen naar de grond. Ik glimlachte en stond op. Ik ging voor hem zitten. Rain keek voorzichtig op. 'Dankje Rain, dat betekent veel voor me.' Rain glimlachte naar me en pakte mijn hand even vast. Hij kneep erin en liet hem toen weer langzaam los. We keken elkaar een tijdje stil aan. Opeens werd er hard op de deur gebonkt. We keken beiden verschrikt op. Ik hoorde Peter de deur openen. Ik hoorde hem schreeuwen dat de wachters buiten moesten blijven, daarna een harde klap en een hoop kabaal. Bang keek ik Rain aan. Rain stond op en opende het kleine dakraampje. 'We gaan hier nu weg Ocean! Anders ben je je leven niet zeker!' Ik keek even onzeker naar de trap en toen naar Rain die zijn hand naar me uitstak. Ik wou naar onder rennen en Peter helpen, maar aan de andere kant wist ik dat hij zou willen dat ik ontsnapte. Ik draaide me om en greep Rain's hand vast. Hij trok me naar buiten en daar stonden we dan op het dak. Rain trok het raampje dicht, net op tijd! We hoorde de wachters gooien met spullen en zoeken naar enige aanwijzing van mij. 'Hoe wisten ze dat ik hier was?!'