De trilogie: Het sterrenkind

Het einde?

[Ocean]

Ik keek Forest woedend aan. 'Het leven is niet eerlijk Ocean, geef het maar gewoon op. Ik zal winnen.' Ik kwam dreigend dichterbij. 'Je weet dat je me nu niet meer kunt uitschakelen, daar heb je Moon voor nodig.' Forest grijnsde en kwam voor me staan, hij greep mijn pols vast. 'Ik dood je wel gewoon, ik kan nog wel een paar uitverkorene hebben.' Ik voelde Forest's adem in mijn gezicht. 'Ik heb veel te lang gewacht, ik kan je beter gewoon meteen doden.' Forest begon een vuurbal te maken. 'Laat haar los!' Forest keek met een ruk om, het was Darren die achter hem stond. 'Ach, daar is het vampiertje ook weer. Moet jij Olivia niet gaan helpen, o nee wacht, die heeft Damian.' Forest lachte gemeen. Darren schoot naar voren en greep mij vast daarna gaf hij Forest een harde duw. Dankbaar keek ik Darren aan. 'Doe je ding.' Darren knipoogde naar me en verdween weer. De woede borrelde weer in mij op toen ik naar Forest keek, dit keer zou ik het afmaken. Ik zou hem uitschakelen.

[Derias]

Ik keek op naar de lucht, donkere wolken pakte zich samen. Er was een storm op komst en nog een hele grote ook. Ik keek Hilly aan. 'We moeten naar Ocean toe!' Hilly knikte en ik pakte haar hand vast. We rende door het slagveld heen. Damian en Olivia stonden in de verte. 'Damian! Olivia!' Beide keken me aan. Ik wenkte ze en rende door met Hilly. 'Rain!' Rain draaide zich om. We renden met z'n allen door. Alan rende ook achter ons aan. We rende tussen de bomen door en kwamen uiteindelijk aan op een open plek. Ik overzag snel de plek, Moon lag doodstil op de grond. 'Waar is Ocean?' Ik vroeg het meer aan mezelf dan aan iemand anders. Opeens vloog er iemand door de lucht heen. Er klonk een harde klap. Het was Forest die hard op de grond geland was. Vanuit de struiken kwam Ocean aangelopen. Haar handen leken te gloeien en haar haren vlogen ruw om haar gezicht heen. Ocean veroorzaakte de storm, het sterrenkind was ontwaakt in haar. Ik had gelijk gehad, Ocean zou winnen.

[Rain]

Ik had Ocean nog nooit zo gezien. Ze leek eindelijk te weten wat ze moest doen. We bleven met z'n allen staan tussen de bosjes en keken toe. Ocean liep dreigend op Forest af, hij deinsde angstig achteruit. Het voelde goed om hem eens zo te zien. Ocean gaf hem een stomp in zijn maag, Forest dook piepend in elkaar. Ze begon een soort lichtbal te maken en schoot hem op Forest af. Forest schreeuwde het uit van de pijn. Eindelijk zouden we verlost zijn, we zouden winnen.

[Ocean]

Ik weet niet wat me in eens overviel maar ik had me nog nooit zo sterk gevoeld. Het ene raak schot volgde na het andere. Forest lag op de grond, hij had het opgegeven. Ik zette nog een paar stappen dichterbij. Ik begon een ster te maken. Hier zou alles eindigen, dit was het moment dat ik Forest zou verslaan. Estralata zou weer veilig zijn. Ik gooide al mijn krachten in de ster. Forest keek me recht in mijn ogen aan. Er stond geen emotie in, alsof hij er klaar voor was. De ster was klaar. Ik haalde uit. 'Ik win altijd Ocean.' De ster sloeg in op Forest en een wit licht verspreidde zich over het hele bos heen. Ik vloog achterover door de krachten en kwam op de grond terecht. Het licht verdween langzaam en regen drong door. Ik sloot mijn ogen en genoot van de regen die op mijn huid viel. Toen ik mijn ogen weer opende trok Rain me tegen zich aan. Ik sloeg mijn armen om zijn nek heen en snoof zijn vertrouwde geur op. 'Je hebt het gedaan Ocean, je hebt Forest verslagen!' Ik keek Rain aan en drukte mijn lippen op de zijne. 'Ik hou van je.' Fluisterde ik door de kus heen. Ik voelde hoe Rain glimlachte. Al snel volgde een groepsknuffel, eerst was het Olivia, toen Hilly en Derias, toen Alan, toen Darren en zelfs Damian deed mee. Ondanks alle tegenslagen voelde ik me voor het eerst weer gelukkig.

Opeens bedacht ik me wat. 'Moon?' Mijn adem stokte in mijn keel. Iedereen liet me los. Ik stond op en liep naar Moon toe, hij lag nog steeds doodstil op dezelfde plek. Ik knielde voor hem neer en legde mijn hand zachtjes op de brandwond. 'Moon?' Het was een fluistering die uit mijn mond ontsnapte. Een traan liep over mijn wang heen. Ik voelde een hand op mijn schouder, het was Moon. Zonder iets te zeggen trok hij me tegen zich aan, de tranen stroomde over mijn wangen. 'Hij is weg Rain, Moon is weg.' Mijn stem trilde terwijl mijn ogen zich weer met nieuwe tranen vulde. De bui was in een keer omgeslagen. Iedereen knielde naast ons neer. Derias legde zijn hoofd op Hilly's schouder. Damian sloeg zijn vleugels dicht op zijn rug en hield Olivia's hand vast. Alan en Darren keken beide naar de grond. Het was stil. Moon was dood..

Ik lag in bed en staarde naar het plafond. We hadden Moon begraven, dicht bij een waterval. We hadden Lydia's lichaam gehaald en er naast begraven. Ze waren bij elkaar nu, had Derias gezegd. Daarna waren we teruggegaan naar Moon's kasteel. Hilly, Alan en Derias waren meteen gaan slapen. Olivia, Damian, Darren en Rain hadden nog wat gegeten. Ik had er in stilte bij gezeten. vlak daarna waren ook Olivia en Damian gaan slapen. Darren en Rain zaten nog steeds beneden. Ik was ook naar bed gegaan, niet om te gaan slapen dat zou ik toch niet kunnen. Ik ging rechtop zitten. Het voelde slecht om hier zonder Moon te zijn. De plek waar Rain en ik hem voor het eerst leerde kennen en waar hij zijn hulp aanbood. Een traan liep over mijn wang heen. 'Moon..' Mijn lippen trilde. De deur ging zachtjes open. Snel veegde ik mijn tranen weg en ging liggen met mijn rug naar de deur toe. 'Ocean?' Rain's zachte stem klonk door de kamer heen. Ik reageerde niet, ik wilde niet praten nu. Ik voelde het bed aan een kant een beetje inzakken. Rain's hand gleed door mijn haren heen. 'Ik weet dat je nog wakker bent Ocean.' Langzaam draaide ik me naar hem om. Zijn hand bleef rusten op mijn wang. 'Ik begrijp dat je niet wilt praten Ocean, maar sluit je alsjeblieft niet van me af. We komen hier samen doorheen. Je hebt de wereld gered Ocean!' Ik snikte. 'Moon gaf zijn leven voor mij.' Rain trok me dichter naar zichzelf toe. 'Hij wist wat hij deed Ocean, hij wist dat jij Forest zou verslaan. Hij heeft altijd vertrouwen in je gehad.' Ik liet me in Rain's armen vallen. Rain trok me zo dicht mogelijk tegen hem aan en streelde door mijn haren heen. 'Ik hou zielsveel van je Ocean.' Ik sloot mijn ogen, mijn tranen waren op. Ik sloeg mijn armen om Rain heen. 'Wat er ook gebeurd Ocean, ik blijf altijd bij je.' Ik keek Rain aan. 'Je hebt geen idee hoeveel ik van jou hou Rain, je hebt geen idee..' Met die woorden kuste ik hem hartstochtelijk.

De volgende morgen zaten we met z'n allen te ontbijten. Olivia leunde tegen Damian aan, Hilly en Derias hadden lachend een discussie en Alan en Darren praatte rustig met elkaar. Ik keek naar iedereen en glimlachte. Rain sloeg zijn arm om me heen en gaf me een kus op mijn wang. Ondanks alles voelde ik me gelukkig. Hier zat ik dan met mijn vrienden, die meer een familie waren geworden. We waren mensen verloren en hadden nieuwe mensen ontmoet. Uiteindelijk hadden we elkaar nog, we zouden elkaar altijd blijven steunen. Ik keek Rain aan. En wie weet wat er nog meer op ons stond te wachten..