De trilogie: Het sterrenkind

Deel 2: Terug naar Estralata

[Terugblik]

In de donkere nacht was Rain bezig met Ocean te begraven. De wind en regen sloegen om hem heen. Hij merkte er niet veel van, tranen stroomde over zijn wangen. Hij gaf Ocean een laatste kus en legde haar toen voorzichtig in het graf. Hij maakte het graf dicht en viel op het graf in slaap. De volgende morgen werd hij door zijn vaders wachters meegenomen en opgesloten in de kerkers. 'Voor de rest van zijn leven.' Zoals zijn vader zei.

[Hedendaags]

Er werd wat eten in mijn cel gezet. Ik reageerde er niet op. Sinds Ocean er niet meer was leek ik ook niet meer te leven. Ik zat nu al twee weken hier in de kerker zonder me te bewegen, of drie weken? Ik kan het me niet meer herinneren, de dagen glijden voorbij. Ik haalde Ocean's amulet uit mijn zak. Ik had hem naast Ocean's lichaam gevonden en besloten het te houden als een aandenken aan haar. Ik wreef zacht met mijn vingers over het amulet en opende het. Een traan liep over mijn wang en viel op het amulet. Ik keek verbaasd op toen het amulet begon te gloeien. Ik legde het voor me op de grond en bekeek het amulet. Opeens stond er een meisje in mijn cel. Het meisje had felgroene ogen en lang rood haar. Ze glimlachte naar me. 'Ik heb je eindelijk gevonden Rain.' Verbaasd keek ik haar aan. 'Het spijt me, maar ken ik jou?' Het meisje giechelde, ik schatte dat ze rond de twaalf jaar was. 'Derias heeft me gestuurd, hij heeft je nodig!' ik stond op. 'Derias? Hij leeft nog?! Wat is er aan de hand?' Het meisje zuchte. 'Nu Ocean er niet meer is heeft prins Forest Estralata helemaal overgenomen. Iedereen lijdt eronder. En prins Moon word vermist. Ik ben een bosnimf en Derias had me de opdracht gegeven om jou te zoeken. We hebben je hulp hard nodig Rain!' Ik schudde mijn hoofd. 'Ocean was de uitverkorene, wat kan ik nou doen?!' Het meisje pakte mijn hand vast. 'Je moet mee Rain, Ocean zou willen dat je ons hielp.' Ik glimlachte even naar haar. 'Je hebt gelijk, ik doe het! Voor Ocean.' Het meisje glimlachte breed. 'Ik ben Lila trouwens.' Ik raapte het amulet op en deed het om. 'Sluit je ogen Rain, we gaan terug!' Ik sloot mijn ogen en haalde diep adem.

Ik opende mijn ogen en stond midden in een bos. 'Deze kant op.' Lila huppelde voor me uit. Ik liep achter haar aan en genoot van de frisse buitenlucht. We kwamen uit bij een klein hutje midden in het bos. Derias kwam naar buiten gelopen. 'Rain! Je bent er!' Hij glimlachte en liep op me af. Ik glimlachte terug en we gaven elkaar een knuffel. Derias keek me ernstig aan. 'Het spijt me van Ocean.' Hij gaf me een schouderklopje, ik zag de tranen glinsteren in zijn ogen. Ik schonk hem een klein glimlachje.

We liepen het kleine hutje in en gingen aan een tafel zitten. Lila was naar haar eigen huis gegaan. Derias en ik waren beide doodstil. Na een tijdje schraapte Derias zijn keel. 'Heb je haar begraven?' Ik keek hem aan en knikte. 'Goedzo.' Derias fluisterde de woorden. Een traan liep over zijn wang. 'Ik mis haar zo verschrikkelijk Derias..' Derias knikte en legde zijn hand kort op de mijne. 'Ik denk niet dat je de enige bent.' Ik slikte mijn tranen weg, ik had al teveel gehuild. 'Lila vertelde me dat Moon vermist word, kun je me even alles uitleggen?' Derias knikte. 'Nadat jullie weer in de normale wereld waren beland heeft Moon mij bevrijd. Het was al die tijd zijn plan geweest om Forest zijn vertrouwen te winnen en hem zo uit te schakelen, maar toen jullie verdwenen mislukte zijn plan volledig. Toen hij mij bevrijd had wilde we Ocean gaan bevrijden maar toen we bij haar cel aankwamen was die leeg. Toen we jou wilde gaan bevrijden was jij ook weg. Daardoor kwamen we er achter dat het amulet jullie terug had gebracht. Forest ontdekte waar we mee bezig waren. Moon zei dat ik moest vluchtte, hij zou vlak achter me lopen zei hij. Na die dag heb ik hem niet meer gezien. Ik ben bang dat Forest hem heeft opgesloten.' Ik dacht na. 'Dus we gaan hem redden?' Derias knikte. 'Helaas is het niet zo makkelijk. Forest is naar het moeras teruggekeerd, baar zijn eigen kasteel. Overal liggen er vallen en staan en trollen op de uitkijk maar ik weet haast zeker dat Moon daar is.' Ik knikte. 'Kunnen we daar morgenvroeg heen? Ik wil alles controleren.' Derias knikte. 'Dat lijkt me een slim plan, laten we nu maar een goede nachtrust nemen.' We wenste elkaar een goede nacht en gingen naar bed.

'Rain?' Een fluisterende stem klonk in mijn oor. 'Rain? Ik heb je nodig!' De stem klonk steeds zachter. 'Je moet me helpen Rain!' De stem viel weg.

Ik schrok wakker, het zweet liep over mijn rug. Ik keek door het raampje naast het bed naar buiten, het was nog pikdonker. Die stem.. Die stem klonk zo bekend, Ocean's stem. Maar helaas was het maar een droom...

Wat Rain niet wist was dat er vlak buiten de deur gevaar op de loer lag.