De trilogie: Het sterrenkind

Verraden?

De volgende morgen werd ik wakker gemaakt door Rain. 'We gaan weer verder, hoe eerder we bij het paleis zijn hoe beter!' Hij trok me overeind. Ik liep stilletjes achter hem aan. Sinds gisteravond deed Rain heel zenuwachtig en afstandelijk. We liepen nu al een tijdje. Even later zag ik de muur van het paleis al. 'We zijn er al bijna Rain.' Zei ik verrast. Ik draaide me om. 'Rain?' Vroeg ik verbaasd. Opeens werd er een hand op mijn mond gelegd. Ik spartelde wild tegen. Toen keek ik recht in twee helder groene ogen. Rain hield iets over mijn mond en neus heen. Ik voelde hoe alles langzaam begon te draaien. Ik schudde zacht met mijn hoofd. Hoe kon hij?! 'Het spijt me.' Fluisterde Rain zacht toen werd alles zwart.

[Rain]

Ik had Ocean opgetild en liep nu richting het paleis. Ik keek naar Ocean en slikte. Haar ogen waren gesloten en ze ademde rustig. Ze was zo licht als een veertje maar dat had ik al eerder opgemerkt toen we wegrenden voor mijn maten. Ergens voelde ik me schuldig, ik had haar zo maar bedrogen. Ik kwam aan bij de achterkant van het paleis. Twee wachters stonden al op me te wachten. Ze lieten me binnen en leiden me naar de troonzaal. Ik voelde me ongemakkelijk, waarom had ik deze deal gesloten met mijn vader?! Ik zag dat Ocean bijna wakker werd. Ik drukte haar nog wat dichter tegen me aan. We kwamen in de troonzaal aan. Mijn vader kreeg een grote grijns op zijn gezicht toen hij zag wie ik vasthield. Hij kwam naar ons toegelopen. 'Goed gedaan jongen!' Ik keek hem alleen maar aan. Ocean knipperde met haar ogen. Een wachter kwam aanlopen en pakte haar uit mijn armen. Mijn vader beveelde me dat ik naast hem moest staan. Ocean werd wakker.

[Ocean]

Ik werd langzaam wakker. Ik voelde dat mijn armen op mijn rug gedrukt waren. Ik opende mijn ogen. Voor me stond Jack Jones. Ik slikte. Rain stond naast hem, hij durfde me niet aan te kijken. 'Eindelijk heb ik je dan Ocean!' Jack lachte gemeen. 'Na al die jaren kan ik je eindelijk doden!' Ik keek hem angstig aan. 'Maar we zullen eerst beginnen met je haren af te knippen!' Verschrikt keek ik hem aan. Ik zag dat zelfs Rain verschrikt opkeek. Jack pakte het medaillon vast en trok het van mijn hals af. 'Deze heb je niet meer nodig.' Ik beet op mijn lip. 'Sluit haar op!' De wachter trok me overeind. Hij trok me mee de troonzaal uit. Ik zag Rain naar me kijken, ik keek weg. Ik wilde hem geen blik waardig gunnen.

[Rain]

Ocean werd de kamer uitgeduwd. 'Je hebt het geweldig gedaan jongen!' Jack kwam naar me toe gelopen en klopte op mijn schouder. Ik zuchtte. Jack fronste zijn wenkbrauwen. 'Je gaat me toch niet vertellen dat je haar leuk vind?!' Ik keek op en slikte. Jack zuchtte. 'Dat wicht heeft je vervloekt! Vuile heks dat ze is! Wacht maar jongen, zodra ik haar gedood heb ben je weer je oude, normale zelf!' Ik glimlachte geforceerd. Mijn vader begreep het niet. Ocean is geen heks, ik ben gewoon echt verliefd op haar geworden in die korte tijd. Jack ging weer op zijn troon zitten. Ik liep de troonzaal uit, ik moest naar de kerkers. Ik moest mijn excuses aanbieden bij Ocean.

[Ocean]

De wachter had me over zijn schouder gegooid en droeg me een cel in. Hij zette me neer op de grond en pakte een ijzeren ketting. Hij maakte de ketting stevig vast om mijn enkel. Daarna sloot hij de celdeur af en liep weg. Ik zakte in elkaar, het was ijskoud hier. Ik streek met mijn hand door mijn haren. Dit was het einde dus.. Ik legde mijn hoofd in mijn knieën. Ik hoorde mijn celdeur openen. Ik keek op, Rain stond ongemakkelijk voor me. Zijn helder groene ogen stonden verdrietig. 'Ocean, het spijt me zo..' Rain staarde naar de grond. 'Je brak twee beloftes Rain, hoe kan ik je ooit vergeven voor dat?' Ik slikte. Rain liep naar me toe en zakte voor me neer. Hij pakte mijn hand vast. 'Het spijt me zo erg Ocean!' Zei hij. Ik trok mijn hand terug. 'Laat me los!' Rain stond op en trok me overeind. Hij wilde me knuffelen maar ik trok me snel los. Door de ijzeren ketting om mijn enkel viel ik naar achter en kwam hard op de grond terecht. Rain wilde me overeind helpen. 'Laat me met rust!' Gilde ik. Verschrikt deinsde Rain naar achter. Ik begon te snikken. 'Ga alsjeblieft weg Rain.. Alsjeblieft.' Rain zuchtte en sloot de celdeur. Ik hoorde hem weglopen. Ik begon hartstochtelijk te snikken. Alles was verloren..