De trilogie: Het sterrenkind

Nieuwe bondgenoot

[Ocean]

De volgende morgen werd ik door Moon wakker geschud. 'Ocean, de trollen zijn hier. We moeten hier weg!' Moon trok me overeind. We slopen het huisje uit. De trollen waren het hele dorp overhoop aan het halen. We slopen langs ze en verdwenen tussen de struiken.

Aan het eind van de middag kwamen we aan bij het kasteel van Moon. Een paar bediendes kwamen naar ons toe gerend. We wisten beiden dat we hier niet lang konden blijven. Forest zou zijn trollen hier vast ook naartoe sturen. Maar we hadden net genoeg tijd om wat te eten en ons te wassen. Mijn haren werden ingevlochten zodat ze niet in de weg zouden zitten als we weer verder gingen en ik kreeg een nieuw jurkje. Het jurkje kwam tot net over mijn knieën en was lichtroze. Als laatste kreeg ik een bloemenkrans van witte rozen voor in mijn haar.

Moon had wat dingen bij elkaar gepakt en nu gingen we weer verder. Ik knoopte nog snel het riempje met de dolk om mijn middel en we verlieten het kasteel. Het was een tijd stil. 'Waar gaan we eigenlijk heen Moon?' Moon keek op. 'We gaan naar een oude vriend van mij, hij kan ons vast helpen.' Ik knikte. 'Wie is het?' Vragend keek ik Moon aan. 'De prins van het zonlicht, Ezra is zijn naam.' Ik knikte. We liepen door.

Toen de sterren al hoog aan de hemel stonden kwamen we aan bij het kasteel van Ezra. Hij stond al bij de ingang op ons te wachten. Hij had donker haar met een oranje gloed erover heen en kastanje bruine ogen. Hij gaf Moon een knuffel en een klopje op zijn rug. 'Bedankt dat we hier terecht konden Ez.' Ezra glimlachte. 'Natuurlijk! Daar zijn vrienden voor!' Toen keerde hij zich tot mij. 'Het is een eer om je te mogen ontmoeten, sterrenkind.' Hij pakte mijn hand vast en plante er een kus op. Ik glimlachte. 'Bedankt Ezra, maar alsjeblieft noem me Ocean.' Ezra knikte en glimlachte terug. We liepen naar binnen.

Nadat we een uitgebreid diner hadden gehad was ik kapot moe. Ik verontschuldigde me en liep naar de kamer waar ik de komende tijd zou verblijven. Ik maakte mijn haren los en deed de nachtjapon aan die voor me klaar was gelegd. Ik opende de deuren van het balkon en ging op de balustrade zitten. Ik staarde naar de sterren, zou Rain veilig zijn? Zou hij weten dat ik nog leef? Zou hij me missen? 'Mooi is het toch? De sterrenhemel.' Ik keek achter me, Ezra stond in de deuropening. Ik knikte. 'Ik wil je wat laten zien Ocean.' Verbaasd liep ik achter hem aan de hallen door. We stopten voor een grote deur. Ezra duwde de deur open en stapte naar binnen. Ik liep achter hem aan.

We kwamen in een grote zaal uit. Het leek wel een soort balzaal, er hingen een aantal grote kroonluchters aan het plafond. Aan alle muren hingen fotolijstjes. Ze hadden verschillende vormen en maten. 'Er hangt hier een foto die je moet zien.' Verbaasd keek ik naar Ezra. 'Er hangt een foto van je zus hier.' Mijn ogen werden groter, snel liep ik achter hem aan. We stopten bij een rond fotolijstje. Op de foto stond een jonge vrouw, mijn zus, ze had lang blond haar en groene ogen. Er stond een jongen naast haar, zijn arm om haar middel geslagen. 'Je zus is hier achttien.' Ik streek wat stof van de foto af. Wat was ze mooi. 'Wie is die jongen naast haar?' Ik keek Ezra vragend aan. 'Dat is Damian, hij is een demon. Je zus kende hem al sinds ze drie was, ze waren beste vrienden.' Ik keek nog een keer naar de foto. 'Waren vrienden? Wat is er gebeurd dan?' Ezra schraapte zijn keel. Je zus werd verliefd op Darren, de vampier prins, Damian heeft haar gewaarschuwd dat hij gevaarlijk is maar Olivia wilde niet luisteren. Sindsdien verdween ze spoorloos.' Ik beet op mijn lip. Vandaar dus dat Darren nu door Forest is opgesloten, hij denkt dat hij weet waar mijn zus is. 'Ik moet die Damian ontmoeten, hij kan me misschien meer vertellen.' Ezra knikte. 'Dat is goed, ik ga morgenvroeg met je mee maar nu eerst een goede nachtrust.' Ik knikte.

We liepen de hal weer uit. Ezra bracht me netjes terug tot aan mijn slaapkamer. 'Goedenacht Ocean.' Ik glimlachte. 'Slaap lekker Ezra.' Ezra knikte en liep weg. Ik sloot de slaapkamer deur en liet me op bed vallen. Ik staarde naar het plafond. Zou ik binnenkort dan eindelijk mijn zus kunnen ontmoeten? Zou ze af weten van mijn bestaan? Met die gedachtes viel ik in slaap.