Leşker "Yorgunluğun Mutluluğu"

Ölüm Perdesi

   Görkem: Mesajı doğru mu aldım?

   Leşker: Doğru aldın abim, doğru aldın.

   Görkem: Birazdan şubeye geleceğim. Bu arada akşam bir şey konuşmamız lazım.

   Leşker: Kötü bir şey mi oldu?

   Görkem: Yok, yok. Aksine çok güzel bir haber.

   İnsanın sevdiklerinin olmasından -belki de- daha güzel sevenlerinin olması. Bir yıl geçmedi ekibe tayinim çıkalı ama herkes yıllardır tanışıyormuşuz gibi mutlu oldu. O halleri hiç unutulacak gibi değil. Abisinden başka kimsesi olmayan bir kız çocuğu için aile olmak yeniden anlam kazandı. Ve o kız çocuğu kandan öte bir bağın da var olabileceğinin farkına vardı. O kız çocuğu benim, o bağ ise dağ. O bağ vatan, namlunun ucu o bağ. Yanındaki açsa ekmeğini, dertliyse umudunu paylaşırsın. Hayalleri yıkıldıysa hayata tutunmasını sağlarsın, yanındaki mutluysa mutlu olursun. Ailelerinden uzak insanlar birbirine aile olur, kiminin hiç ailesi yokken. Kardeşindir, babandır, abindir, ablandır, kız kardeşindir... Bora benim kaybettiğim ailem, hiç olmayan annem ve cennet kokulu babamdır.

   Şef: Gençler kutlama mı var?

   İsimsiz: Biz...

   Leşker: Birlikteyiz.

   Şef: Çok sevindim, kızım. Mutluluk daimî yoldaşın olsun.

   Mahşer: Bu çocuğa tebrik yok mu Şefim?

   Şef: Dur oğlum ya, karıştırma ortalığı.

   İsimsiz: Ben anladım Şef, eyvallah.

   Şef: Unutturdunuz. Ben de size haber getirdim. Bizim yeni kurtlar geldi

   Kıdemli: Neredeler şimdi?

   Şef: Dışarıda bekliyorlar.

   Mahşer: Gidip görelim bakalım yeni çömezleri.

   Leşker: Kurtuldum mu şimdi?

   Mahşer: Yürü kız, gönüllerin çömezi.

   Leşker: Abi ya.

   Yiğit: Uğraşma kızla, hadi

   Mutluyduk. Aslında onların mutluluğu benim içimdeki acıyı da azaltmıştı. Acımı mutluluklarına karşıtırıp mutlu oldum. Aile acının yerine mutluluk koyar, gözyaşının yerine gülücükler serper. Yıllar sonra ailenin tanımını yapabiliyorum, ne güzel duyguymuş oysa. Ben aileyi abimden öğrenmeye çalışırdım, meğer o da benden öğrenmeye çalışmış. Nihayet ikimizde ailenin ne olduğunu öğrendik. Belki de aileden de ötesini öğrendik.

   Asena: Damla Altay!

   Atmaca: Alparslan Atmaca!

   Kara: Bilal Güney!

   Rambo: Bahadır Korkut!

   Mete Han: Mete Han!

   Alaca: Yılmaz Pekin!

   Koza: Soner Yılmaz!

   Iska: Şenol Yağız!

   Şef: Hoşgeldiniz arkadaşlar.

   Rambo: Hoşbulduk Şef.

   Ve işte ailemiz büyüyor, Bora genişliyor. Hiç azalmaması dileğiyle sayımız artıyor. Her şey rayında gidiyor, hepimiz mutluyuz. İçimde bir yerlerde acı hissediyorum ama mutluluğu tercih edip acımın üstünü örtmeye çalışıyorum.