naiwan na lang kami ni lara na mukhang naiiyak na sa mga nangyayari, na shock siguro siya sa mga nalaman niya, kahit na ako nung una ko itong nalaman ay parehas lang kami ng reaksyon pero tanggap ko na ito ngayon, na kahit kailan ay hindi ako malayang makakapili ng taong pakakasalan ko. tinakpan niya ang mukha niya at tuluyan ng umiyak, kanina lang galit siya tapos ngayon umiiyak na, ang gulo talaga nitong babaeng ito. inabot ko na lang sa kanya ang panyo ko sa bulsa.
"here, i know that you are shocked about what you've just known but i think we both don't have a choice. you have to marry me and i have to marry you. in positive way, ano ba naman ang pagpapakasal kung ang kapalit naman nito ay ang kaginhawaan at buhay ng pamilya mo diba? alam ko na sila ang pinakaimportanteng tao sa buhay mo lara, and i know that you are ready to do anything for them, so simple lang naman ang pagpapakasal sa akin diba? tyaka hindi ka na rin naman lugi sa akin ehh, ako pa nga ang lugi sa iyo eh" i tried to make her feel better but i don't know if that helped her
"no, maybe for you marriage is just a piece of paper that you are going to sign and after that everything was done, but not for me, napakahalaga ng kasal para sa akin, nangako ako sa sarili ko na pipiliin ko ang tamang lalaki para sa akin, na yung taong mahal ko lang ang papakasalan ko at makakasama ko habang buhay. marriage is very important to a girl like me, but now, everything is ruined. i am going to marry someone i really don't know at age of 17!" naiiyak pa siya habang sinasabi niya ito, nagiguilty tuloy ako, dahil sa pansariling dahilan ko ay nasira ko ang buhay ng isang tao. kung pwede ko lang sanang bawiin ang lahat, hindi na lang sana siya ang pipiliin ko para maging malaya parin siya.
"i guess i need to go home. baka hinahanap na ako nila mama sa bahay"
sabi niya sabay tayo at pinihit na ang pinto ng kwarto
"wait!!, gabing gabi na, hindi mo nga alam kung nasaan ka kaya paano ka uuwi? alam naman ito ng parents mo,naipaliwanag na sa kanila ang lahat." lumingon naman siya sa akin "i think you better stay here, tyaka para na rin magkakilala tayong dalawa at hindi na tayo mahirapan"
"you mean?---"
"we have to live together"
"what?!!! no way!!!, asa ka naman noh, hindi ako titira sa isang bahay kasama ang lalaking hindi ko kilala, tyaka hindi pa naman tayo kasal ah kaya hindi pa natin kailangang tumira sa iisang bahay"
sa tingin ko dahil sa sinabi niya ay tanggap na niya ang magiging kapalaran naming dalawa.
"but it is better for us to know each other and you are going to be my wife naman na eh, kaya walang masama doon"
"yes there is, paano kung-- paano kung---"
"ano?"
"paano kung madisgrasya ako?"
hahaha sobra akong natawa sa sinabi niya, hindi ko akalaing advance talaga ang pagiisip niya, isipin ba naman niya na may gagawin ako sa kanya habang nandito siya sa bahay? asa din siya
"so?"
"anong so?!!"
"ano naman ang masama doon diba? ikakasal naman na tayo diba?" hahaha grabe, hindi ko maidiscribe ang itsura niya, galit siya na may pagkagulat sa sinabi ko at namumula din siya
"ahhhhh!!!!!!" ang lakas pala niyang sumigaw kaya lumapit ako sa kaya dahil ang ingay niya at ikinulong ko siya sa mga braso ko at inilapat ang mga kamay sa pinto para hindi siya makalabas, and this time mas lalo siyang namula lalo na nung ngumiti ako. "umalis ka sa harap ko ngayon na!!!"
BINABASA MO ANG
Unexpected Love
Teen Fictionkung isa kang mahirap lang na babae tapos biglang isang araw magugulat ka na lang na kasama pala ang pamilya mo sa isang malaking organization at ikaw ang napiling pakasalan ng next successor ng organization na ito, ANO ANG GAGAWIN MO? - LARA paano...
