Jongin ile odaya gelmenizin üzerinden on dakika geçmişti ve arkadaşların nefes nefese odaya girmişlerdi hızlıca.
-Maviş iyisin değil mi? Endişelendik.
-Çocuklar, buraya gelin.
Demiştin ne zaman dolduğunu anlamadığın gözlerinle. Jongdae ve Baekhyun hızla yanına adımlamışlardı.
Sen zaten ayakların yerde olacak şekilde oturuyordun yatakta, Jongdae sol tarafına Baekhyun da sağ tarafına gelmişti, kollarını onlara sardığında ikisi de hemen sana sarılmıştı. Gözünden bir kaç damla yaş dökülürken, arkadaşlarının varlığına şükrediyordun.
-Jongjong, Baekie neden bu kadar geciktiniz, sizi çok özledim. O kadar çok özledim ki. Biraz, biraz daha böyle duralım, hı, olur mu?
-Sana demiştim Jongdae, bizi özlediğinden aramıştır, bu kadar endişelenme diye, bak gördün mü bizim delinin hiçbir şeyi yok. Kalalım, istersen bir saat kalalım hem de.
-Diyene de bak, asansör geç gelir diye merdivenleri ikişerli üçerli çıkan kimdi acaba? Her şey yolunda Maviş, yanındayız, evimize gidicez, her şey yolunda.
-Ben sanırım düşündüğüm kadar güçlü değilmişim di mi çocuklar, bebek gibi ağlıyorum resmen.
~Haklısın.
-Ne? İnsan bari moral olsun diye daha yumuşak söyler?
-Düşündüğün kadar değil düşündüğünden daha çok güçlüsün.
-Kendini savunacak, arkadaşlarını avutacak, gözyaşlarınla kendini rahatlatmaktan korkmayacak kadar güçlüsün.
-Çocuklar, iyi ki varsınız gerçekten.
-Jongin nerde gitti mi?
-Selam Baekhyun buradayım.
-Oo kusura bakma Jongin, Maviş birkaç defa arayınca, yani seni fark edememişim.
-Önemli değil Baekhyun. Söyledim kaç kere endişelenirler diye ama. Yanınızda güvende hissetmeye ihtiyacı varmış demek ki. Teşekkür ederim size, çok iyi arkadaşlarsınız gerçekten.
-Evet, hastamız nasıl bakalım? Ağladın mı sen, ağrın mı var, istersen yarın taburcu edelim seni.
-Hayır, hayır hemen taburcu olabilirim, yani işinize karışmak gibi olmasın ama, evime gitmek istiyorum.
-Hı anladım, bizden sıkıldın yani.
-Olur mu hiç, sadece evde olmak istiyorum.
-Yani güvende olduğunu tamamen bilmek istiyor Kyungsoo. Bunun bizimle bir alakası yok. Seninle ilk görüşmemizde psikolojinin çok güçlü olduğunu düşünmüştüm. Gereğinden fazla hatta. Ama şimdi anladım ki, sen ertelemişsin korkunu. Bu yüzden arkadaşların gelince indirdin aldığın gardlarının çoğunu, rahatladın. Eminim evinde olmak da sana iyi gelecektir. Bilmeni istediğim bir şey var yalnız, diğer hastamın yanına gitmeden söylemek istedim taburcu olacağını duyunca, çözemediğin bir sorunun olursa, bana ya da benim gibi bir çok meslektaşıma da gelebilirsin, seve seve yardımcı oluruz, bunu aklında bulundur. Her sorunumuzu kendimiz çözmek zorunda değiliz, yardım istemekte sorun yok ;)
-Teşekkür ederim ikinize de. Bir problemim olmasa bile sizi ziyaret etmeye çalışacağım mutlaka.
-Buna seviniriz değil mi Minseok?
-Aynen öyle Kyungsoo. Geçmiş olsun Maviş, benim gitmem gerekiyor şimdi, görüşürüz.
-Ben de senin kontrollerini yapıp, çıkışın için onay vereyim.
