The Princess' Cry

Chapter 16

[Princess POV]

♪Drew looks at me

I fake a smile so he won't see

That I want and I'm needing

Everything that we should be♪

Kanina pa siya tawag ng tawag sa akin. Pero wala ako sa mood para kausapin siya. Tss. Nakakapagod magpanggap.

♪I bet she's beautiful

That girl he talks about

and she's got everything that i have to live without♪

Tss. Kailan ba siya titigil sa kakatawag? Hindi ko naman pwedeng i-off ang cellphone ko dahil natetext si Flezi. Hayst. Itetext ko nga lang siya.

To: Cry

-Bak8?

Tumawag agad siya sakin pero as usual, hindi ko sinagot.

From: Cry

-Bak8 d mo snasagot ang tawag q?

Para ano? Tss.

To: Cry

-May gnagawa aq.

From: Cry

-San ka?

To: Cry

-bk8?

From: Cry

-Pupuntahan kta.

Bakit pa? Diyan ka nalang sa Smyrna mo! Tss.

To: Cry

-Dnt bother urself.

From: Cry

-Namn eh! San ka nga kc? Ng-aalala na aq sau!

Nag-aalala? Thank you ha! sdfjghih! Napapaiyak na naman ako! Tss.

To: Cry

-dnt waste ur tym woryng about me. I'm alryt.

From: Cry

-Princess! San ka????

Hindi na ako nsgreply sa kanya. Nakakapagod na kasi. Ano pa ba ang kailangan niya? PSh. Pero tuluyan na talaga akong napaiyak sa huli niyang message sakin...

From: Cry

-Miniku, sorry na. Alam ko gal8 ka skn. sori na. Gagawin ko lahat para lang mapatawad mo ako. I love you bestfriend.

Cry naman eh! You're making me cry again! T____T

Hindi ko na lang ito pinansin. Titigil din yan. Nang maggagabi na, napagpasyahan kong umuwi na. Medyo hindi na rin kasi halata ang pamamaga ng mga mata ko. Sana nga lang. Hindi ko alam ang isasagot ko kay mama pag nahalata niya 'tong mga mata ko. Alangan naman sabihin kong si Cry ang dahilan? Ang bansot naman pag ganun.

Sumakay na ako sa taxi na dumaan. Habang papunta na ako sa amin, napansin kong basa ang daan. Umulan siguro sa banda dito. Bakit sa pwesto ko hindi umulan? Mahal pa din naman ako ng langit.

Dire-diretso lang ako sa pagbaba mula sa sasakyan. Hindi ko man lang napansin ang lalaking nakatayo sa gate ng bahay namin.

"Princess..."

Napapitlag ako ng marinig ko ang pamilyar na boses nito. Hindi ako maaaring magkamali. Siya yan eh! Sh^t! Akala ko ba naubos na ang mga luha ko sa mata? Bakit parang tutulo na naman sila?