Winning Hurricane

XXXIV- Insomnia

Barb's mother died. She has a history of depression, they say. She's at her lowest. She needs Hurricane.

Nakaupo ako sa may bandang gitna katabi sila Martine na tahimik lamang nakatingin sa unahan. We're all dressed in black. Cane's sitting beside Barb in front, naka-akbay lamang sa kanya habang nakahilig sa balikat niya si Barb.

"Si Hurricane na lamang ang meron siya." Patty blurted out habang nakatingin sa dalawa. Agad napatingin sakin si Martine but I only smiled. Naiintindihan ko.

She's right. Wala ng ibang pamilya si Barb kundi ang Mom niya and now that her mother's gone si Hurricane nalang ang nanjan para sa kanya and her friends of course.

I really feel so sorry for her. I can't imagine losing my family, it's depressing. She needs every support she can get.

Tonight's the last night of wake.

I watched Hurricane standing up para kumuha ng tubig, hinabol ko siya ng tingin pero hindi siya bumaling sa direksyon namin. I guess, he's too preoccupied. Bumalik din siya agad sa tabi ni Barb at inabot ang tubig. My eyes were fix on them nang tumikhim si Miguel.

"It's getting late. Paalam na tayo?"

"Panong paalam bro?" Casper asked horrified kaya agad siyang binatukan ni Eric at minura.

"Masamang mag-biro sa lamay, respeto man!"

"Di naman ako nagbibiro! Tinatanong ko lamang pano magpapaalam. Awkward kasi."

I looked at Martine who's rolling her eyes at the two. Para silang si Ansel at Cy lagi kapag mag-kasama. Naunang tumayo si Martine kaya napatigil ang dalawa sa pag-tatalo. Pansin ko lamang na sa kanilang magkakaibigan, pinaka takot sila kay Martine.

"Chandy? Sasabay ka na ba sa'min?" she asked.

"Bata ka pa, Chandy. No pressure. Kulto kasi kami kaya sabay sabay kami mamamaalam." Casper whispered. Tinignan ko lamang si Casper bago bumaling kay Martine at tipid na tumango.

"Let's go." She said, agad sumunod sa kanya si Kenzo. Huli akong tumayo at sumunod sa kanila.

Nang makalapit kami agad tumayo si Cane at Barb, his arms are wrapped around her shoulder. She looks very pale, malaki din ang eyebags. I heaved a sigh bago lumapit sa kanya, naramdaman kong napatingin sakin si Cane pero kausap pa niya ang mga kaibigan niya.

"Barb."

"Hey," ngumiti siya ng tipid. "Thanks for coming. Alam kong busy ka."

"Don't worry about it." I smiled as I give her a side hug dahil doon inalis ni Cane ang kamay niya sa balikat ni Barb. I felt her hand tapping my back. I pulled off, looking at her. "We're.. here for you."

"Thank you."

"Barb." Martine called bago lumapit, gumilid ako para makapag-paalam din sila. Lumapit sakin si Hurricane kaya napatingin ako sa kanya, malalim din ang eyebags. Hindi din siguro siya nakakatulog ng ayos.

"Hey," he greeted as he reached for my hand and gently pressing it. "I'm sorry hindi ako nakakapag message."

"I understand." I sincerely said. Naiintindihan ko naman talaga bakit hindi na kami nakakapag usap simula nang mawala ang Mom ni Barbara. Nagiiwan ako lagi ng message sa kanya, just to remind him I am here for him. He can lean on me kapag napapagod siya. "Ang lalim na ng eyebags mo." I whispered. Tipid siyang ngumiti.

"Makakabawi naman ako ng tulog."

I only nodded.

"May exam ako bukas, hindi ako makaka-attend sa burial."