dead & blood | jenkai & hunlisa [✓]

Özel Bölüm

Jennie

"Lisa neredesin?" diye korkuyla bağırdım. Tanrım bana sabır ver.

"Lisa gel artık." diye dua etmeye başladım. Korku filmlerinden fırlamış gibi görünen bu evin içinde çocuk fuhuşu döndüren orospu çocukları buluşuyordu. Bu durumun geçmişte olanlar yüzünden Lisa için ne kadar hassas olduğunu biliyordum. Böyle bir şey herkes için hassastı ama Lisa için çok daha fazlaydı. Sehun tüm bu adamları anlattığında Lisa'nın gözlerinden geçen ateşi görmüştüm. Kai ve Sehun gelene kadar bekleyecektik ama o gözlerinden çıkan alevlerle önden girmeyi tercih etti. Bende ona dışarıda gözcülük ediyordum. Ama yetti artık. Daha fazla dayanamayacağım. Yarım saat oldu. Hala çıkmadı. Gelen gidende yoktu zaten. Tekrardan bağırdım.

Hırsla söylendim. "Kai ve Sehun onları beklemediğimiz için kavga çıkartacaklar." Gerçekten delireceğim.

Yavaş olmaya yakın olmayan adımlarımla harabe olduğu için dikkat çekmeyen bir buluşma noktası olan 3 katlı eve yürüdüm. Elimdeki silahı öyle sıkı tutuyordum ki. Ellerimin içi beyazlıyordu. Evin içine girdiğimde tek yaptığım dışarı kollamaktı. Evin büyük salonu olduğunu düşündüğüm yere girdim hiçkimse yoktu. Yukarı çıkmak istediğimde ahşap merdivenlerin kırık olduğunu gördüm. Öyle çürümüştü ki tahtalar yeni olmadığı gayet belliydi. Bu kattaki küçük odalalara da baktıktan sonra anlamıştım burada kimsenin olmadığını bodrum kat olduğunu düşündüğüm yere indim. Merdivenler aynı şekilde ahşap görünüyordu ama en alta indiğimde burasının aslında bir tünel olduğunu anlamıştım. Arkama bakmadan ileri gidiyordum. Aşırı kalın olduğu gayet belli olan bir kapı önünde ise iri cüsseli iki ceset duruyordu.Lisa'nın yaptığı çok netti. Anlam veremedim. Geldiğimiz yer çocuk ticareti yapan şerefsiz heriflerin buluşma yeri değil miydi? Yoksa... daha fazla düşünmeden kapıdan içeri girdim. Önümde yine bir koridor vardı öyle uzun ve iç karartıcı bir koridordu ki bu... yürümek yerine koşmayı tercih ettim. Yolumun yarısında kulağıma müzik sesi dolmaya başladım. İşte o an anladım. İkinci düşündüğüm ihtimaldi.  Burası sadece toplantı mekanı değildi. Fuhuş yapılan yer tam olarak burasıydı ve Lisa bu yere tek başına girmişti. Ayaklarım yerden havalanmışta uçuyormuşum gibi hızla koştum. Koridorun sonu hayatımda gördüğüm en iğrenç mekandı. Altında kilotlu küçük çocuklar korkuyla etrafına bakıyordu. Yaşlı kadın ve erkekler masalarında küçük çocuklarla eğlenerek iğrenç zihniyetlerini tatmin ediyordu. Yerin altındaki bu yerin daha da altı olduğunu gördüm. Bit köşede tüm mekanı analiz etmeye çalışıyordum. Alt kata inen merdivenler vardı. Merdivenin başında iki yazı vardı. Tuvalet ve otel...Otel mi? O çocukları burada mı...? Buradaki herkesi teker teker yalvartarak öldüreceğim. Lisa'nın yerinin o otel yeri olduğunu anlamak zor değildi. Dikkat çekmemek için kendimden emin yürüdüm. Merdivenlerden indiğimde az önceki kadar olmasa da uzun ve her yanda kapılar olan bir koridorla karşılaştım. Koridorun sonunda bir merdiven daha vardı. Burası kaç katlıydı? Kaç oda vardı? Kaç çocuk...? Sıra sıra her odaya girmeye başladım. Her girdiğim odada bir ceset vardı. Buradan Lisa geçmişti. Ama çocukları görememiştim. Lisa tek başına ne kadar ileri gitti bilmiyordum ama bu koridorda yürüyen kimse olmamasından aşağıda olduğunu anlamış ve var gücümle koştum. Alt kattaki koridor daha kötüydü. İğrenç led ışıklar vardı. Ve gördüğüm şeyle bünyem tiksinti ve acıma duygusundan midemi bulandırmaya başladı. Bu kattaki koridorda sadece duvarlarda garip aletler asılıydı. Ne olduğunu bildiğim ama bir çocuk ile düşünemeyeceğim şeyler. Sinirden gözlerim dolmuştu. Bu kattada ses seda yoktu. Kulağıma dolan kapı açılma sesi ile olduğum yere çivilendim. Bunun sebebi o an farkettiğim merdivenlerdi. Bu siktiğimin yerinde bir kat daha vardı ve bu ses aşağı kattan gelmişti. Koşarak bir kat daha indim. Bu sefer ilk baktım başka bir merdiven olup olmadığıydı...yoktu. Temkinli adımlarla ilerledim. Koridorda bir sürü korkmuş çocuk vardı. Koridorun sonundaki kapı açıldı içeriden bir çocuk çıktı. Onları daha fazla korkutmamak için sesimi çıkarmadan izledim. Sonrasında Lisa çıkmıştı. Düşünceli kardeşim o şerefsizleri çocukların önünde öldürmek istememişti. Lisa beni görünce gözlerindeki ateşe şahit oldum. Yukarı insanlar eğlenirken o sessiz sedasız buradaki insanları teker teker öldürmüştü. Yanına giderken, kurmak istediğim cümleleri kurdum.

"Senin gibi bir kardeşim olduğu o kadar gururluyum ki. Tüm bu çocukları tek başına kurtardın. Sen mükemmel bir kadınsın Lisa."

Lisa

Bu kızın böyle söylemleri zaten duygu karmaşası yaşayan beni iyice azdırmıştı. Gözlerim doluyordu. Kollarımı ona dolayıp, sarıldım.

"Beğendin mi yaptıklarımı?" Dolu gözlerimle etrafımı işaret ettiğimde gülümsedik. Tüm bu çocuklar korku ve dehşet içinde olmalarına rağmen kurtuldukları için gülümsemeye başlamışlardı. Bir çocuğu gülümsetmek bu kadar kolayken neden ağlatmayı seçiyorlar ki? Anlamıyorum.

"Kai ve Sehun geldi mi?" diyip geldiğimiz yoldan gerş dönmek adına Jennie ile merdivenleri çıkmaya başladık. Çocuklar bizim arkamızdan yavaşça takip ediyorlardı.

"Hayır sen dışarı gelmeyince ben içeri girdim. Ama bana kalırsa geldiler ve onları beklemediğimiz sinirden kuduruyolar ama sorun değil."

"Bize ne kadar sinirli kalabilirler ki?" diyip sırıttım. İmamı anlamıştı. Gülümsedi.

Son merdivene geldiğimizde buranın üstünün bar kısmı olduğunu biliyorduk. Bu yüzden çocuklara bu koridorda beklemelerini söyledim. Jennie ile ikimiz merdivenlerden çıkmıştık. Jennie elimizdeki kurşunları bense insanları sayıyordum. Ama bunu yaparken endişeli iki gözle buluştu bakışlarım...Sehun. Rahatladığını gözlerinden anlamıştım. Bana doğru yürüyüp sarılmıştı. Kulağıma tısladığını hissediyordum.

"Bir daha ben bekle dediğim zaman bekle Lisa. Ya daha geç gelseydim. Çocuklarla beraber biz gelene kadar cesetleri mi izleyecektiniz? Dahası iki kişisiniz sadece."

Kaşlarını çattım.

"Çatma bana kaşlarını, sizi küçümsemediğimi biliyorsun. Sadece matematik yapıyorum. Buradaki insanlar için kurşununuz bile yetmez."

Jennie şaşkınlıkla Sehun'a baktı. Onu onaylayarak "Haklı." dedi sonrasında hala bu pis yerin girişinde duran Kai'nin yanına gitti.

"Özür dilerim sevgilim. Seni endişelendirmek istemedim."
dedim ve dudaklarına ufak bir buse kondurdum.

Kai

Jennie yanıma geldiği gibi bana sarıldı.

"Gördüklerimden sonra midem bulanıyor sevgilim."

Onu kendimden ayırıp, ellerimi yanaklarına koydum. Gözlerinden ne geçiyordu. Öfke, üzüntü, tiksinti...Hangisi?
Hepsi.

"İçeri erken girmeniz doğru değildi Jennie. Ama bunları sonra odamızda konuşalım."

"Çok fazla çocuk var Kai. Ne yapacağız?"

Gözlerimde arkamdaki giriş kapısını gösterdim. Koridor bir sürü adamla doluydu...bizim adamlarımızla. Jennie'nin bunu farkettiği anda gözleri öyle bir parladı ki, tekrardan aşık oldum. Arkama dönüp elimi kaldırmamla hepsi içeriye daldı. Çocukları alıyorlardı. Etraftaki parası bol, haysiyeti yok türden insanlar korkularından oturdukları yerlere saplanmıştılar. Sehun ve Lisa'ya ilişti gözlerim. İkisi merdivenlerim başından durup ellerinde silahlarla etraftali şeref yoksunu insanların kıpırdamadan durmalarını sağlıyorlardı. Tıpkı giriş kapısında aynı şeyi yapan ben ve Jennie gibi. İkimizin yanında adamlarımız kucaklarında çocuklar ile çıkıyordu. Sehun ve Lisa'nın önünde durduğu merdivenden tek seferde saymayı beceremeyip yanlış sonuca ulaşacağım kadar çok fazla çocuk çıktı. Çocuklar Jennie ve bana doğru geliyordu. Adamlarımı takip ederek buradan çıkıyorlardı.
Tüm çocukların çıktığından emin olunca...

Sehun

...katliam yaptık. Teker teker burada olan herkesi öldürdük. Acımadan gözlerinin içine baka baka. Yalvarmalarını izlerken, acı çektirerek öldürdük...Hepsini. En sona, en kötülerini saklamıştık. Diğer tüm ölümleri izleyince, korkudan altlarına işeyen tiplerdi ve bunu gerçekten yaptılar. Sidikleriyle kanları karıştı. Göt herifler.

Dördümüz birbirimize sarılıp, gülücükler saçtık. Bizden başka burada duran iki adamımız vardı. Etrafa benzin döküyorlardı. Kül olan cesetler için öylesine öylesine heyecanlıyım ki.

Özel bölüm... psikopat baş rollerimiz çocukları kurtarıp, sapıkların hepsini öldürdüler. Özel bölümde bile adam öldürüyorlar njausıddlld neyse kurgu yazma becerimi kaybettim. Ne yazık ki..umarım bir güm düzgün yazmayı tekrardan başarırım.