Forest Boy [L.s]

"قدم سی و نه: زین عجیبه!"

هاااااییی

من برگشتم^^

امیدوارم همتون خوب باشین*_*

خب شرط ووت این پارت300.

بریم سراغ پارت:

***

"مطمئنی میخوای انجامش بدی لو؟"
هری با نگرانی پرسید و به لویی که در حال پوست کردن سیب زمینی ها بود نگاه کرد.

"آره مطمئنم!"
لویی با اعتماد به نفسِ ساختگی ای گفت و به هری لبخند زد اما وقتی هری ابروشو بالا انداخت لب هاش رو روی هم فشار داد و سرش رو کمی خم کرد.
" نه مطمئن نیستم‌. ولی باید انجامش بدم. بالاخره باید یاد بگیرم غذا درست کنم. تو..."

لویی مکثی کرد و اب دهنش رو قورت داد. گمشدن زین انقدر بهش استرس داده بود که مشکل خودش رو فراموش کنه و حالا که زین سالم برگشته بود، تازه داشت حقیقت رو هضم میکرد.

"تو حامله ای."
لویی به سختی جمله اش رو تموم کرد و سعی کرد قوی باشه.

"آره ولی هنوزم میتونم غذا درست کنم. من حامله ام، ضعیف نیستم!"
هری با اخم ریزی جواب داد و دست به کمر شد.

"میدونم عزیزم."
لویی چاقو و سیب زمینی رو توی بشقاب رها کرد و به سمت هری رفت. روی پنجه ی پاش بلند شد و بوسه ای روی پیشونی ای هری گذاشت.
" تو قوی ترین و همزمان کیوت ترین پسری هستی که تو عمرم دیدم."

اخم هری آروم آروم به لبخند تبدیل شد و دستش رو دور کمر لویی حلقه کرد.
"توام همینطور."

لویی و هری تو سکوت بهم خیره شدن و فقط بهم نگاه کردن.

این دیوونه کننده بود. ذهن لویی هنوز نمی تونست اینو قبول کنه که اون یه دوست پسرِ الهه به این زیبایی داره و حالا باید با این که دوست پسرش رو حامله کرده هم کنار میومد؟

هِل نه!

لویی نمیتونست به این راحتی با این قضیه کنار بیاد. هر وقت بهش فکر میکرد ضربان قلبش بهم میریخت و پر از نگرانی میشد. نگرانی برای خودش و مسئولیتی که این اتفاق براش به همراه داره... نگرانی برای هری و اینکه دقیقا چجوری قراره زایمان کنه؟

لویی هیچی از شرایط حاملگی هری نمیدونست. همه چیز براش مثل یه خواب بود. یه خواب شیرین و احمقانه!

اما پسر چشم آبی میدونست با همه ی اینها، قلبش رو خیلی وقت پیش به الهه ی رو به روش داده، شاید درست از اولین بوسه... بوسه ای که تو کوچه هری روی لبهاش گذاشت و لویی اونو به عقب هول داد.

حسِ لبهای هری روی لب هاش انقدر درست بود که لویی وحشت کرد. درست مثل کامل شدنِ یه پازل بود. مثل قفل و کلید. جوری که انگار اونها برای هم ساخته شدن.