Forest Boy [L.s]

"قدم بیست و یکم: مهمون از خونه میره!"

به یکی از غم انگیزترین پارت های فارست خوش اومدین. هشدار! با دستمال کاغذی و آماده برای گریه بخونین♡

.
.
.
.

هری تو سکوت به لویی که هفتمین قوطی آبجو رو روی میز انداخت نگاه کرد و عصبی لب هاشو رو هم فشار داد.

"لویی؟!"

لویی با چشمای نیمه باز به سمت پسری که کنارش نشسته بود برگشت و بی دلیل لبخند بزرگی زد.

" هوم؟!"

"عام...زین برام توضیح داده که وقتی این شکلی میشی یعنی مست کردی و این یعنی باید ازت فاصله بگیرم چون ممکنه کاری انجام بدی که اشتباه باشه!"

هری صادقانه توضیح داد و لویی بلند خندید.

" ولی من که مست نیستم، ببین...الان بهت ثابت میکنم که خوبم."

لویی بدون اینکه به هری فرصت جواب دادن بده از جاش پاشد اما سرش گیج رفت و روی هری سقوط کرد.

هری سریع دستاش و دور پسری که بغلش افتاده بود حلقه کرد و اونو بالا کشید.
" آره مستی چون نمیتونی درست وایسی یا راه بری و الکی میخندی، چشماتم نمیتونی باز نگه داری. همین الانم چشمات بسته اس و منو نمی بینی!"

هری غر زد و خواست لویی رو صاف سر جاش بنشونه اما لویی ازش جدا نشد و صورتش رو با دستاش قاب گرفت.

نگاهِ کوتاه اما خیره ای به هری انداخت، دوباره چشماشو بست و صورتش رو جلوتر برد.
"خب که چی؟! اره چشمام بسته ست. ولی فرقی نداره. من با چشمای بسته ام میدونم تو خوشگلی و حتی میتونم تصورت کنم."

ضربان قلب هری بالاتر رفت و خشکش زد. لویی چی گفت؟

لویی دستشو روی صورت هری کشید. چشمای هری رو لمس کرد و لبخند بزرگی زد‌.
"چشمات...اونا سبزن. میدونستی سبز رنگ مورد علاقمه؟!"

بعد دستاشو روی موهای هری کشید و فرهاشو نوازش کرد.
"موهاتم فره! فر و طلایی. وقتی میریزه دورت یا وقتی با ریتم اهنگ خودتو تکون میدی و موهات تو هوا پخش میشه قشنگ ترم میشن!"

هری ناخودآگاه با ذوق و خجالت لبخند زد و لویی رو محکم تر تو بغلش نگه داشت. زین بهش دروغ گفته بود. باید هر شب لویی رو مست میکرد!

لویی چشماش و باز کرد و نگاهِ خمارش به سمت چال گونه ی هری کشیده شد. انگشت اشاره اشو جلو برد و توی چال هری گذاشت.
" تازه چالم داری!"

لبخندِ پررنگ روی لبای لویی یهو محو شد و دستاش و از روی صورت هری برداشت.
" چشمای سبز و موهای فر و چال..."

هری با دیدن چشمای لویی که پر از اشک میشد درد خفیفی رو توی قلبش حس کرد. لویی همین الان داشت لبخند میزد پس چرا حالا گریه افتاده بود؟!