Warmth of Home | Home Series #1

Chapter 38

Chapter 38

I slowly opened my eyes. A dark room was the first one that I saw. I blinked my eyes many times to adjust my gaze and to see the surroundings clearly but there's no use because it was dark and I can't see clearly.

I just realized that I'm now sitting on a chair with both of my hands and feet are tied.

I straightened my back and look everywhere but there is no one. Ako lamang mag-isa ang naririto.

"Tulong!" Doon ko lang din napagtanto na paos na ako. Kung sisigaw pa ako tiyak na ako lamang ang tanging makakarinig kaya hindi na ako sumigaw pa dahil alam kong wala namang makakarinig saakin.

Sa halip na pagurin ang sarili sa paghingi ng tulong ay nag-isip na lamang ako ng paraan upang makaalis sa pagkakatali ngunit napaigik ako nang galawin ko ang aking braso at maramdaman ang tindi ng hapdi doon. Oo nga pala, may sugat ako mula kanina sa binasag na bintana ng lalaki kumidnap saakin.

Naiiyak na tiniis ko ang sakit at ginawa pa din ang lahat upang makawala sa pagkakagapos ngunit hindi pa rin iyon sapat.

"No matter what you do to remove that rope, it still won't work because my men is good when it comes to tying someone."

Kasabay ng malalim na boses na iyon ay ang pagbukas ng ilaw. Napapikit ako dahil sa pagkakasilaw. I adjusted my eyes to find the man who spoke, it is a man standing next to the door.

"Who are you?" I asked. It was a man who I was think that is in his late fifties or forties? I don't know but he seemed like the age of my father. His whole feature is screaming authority like if I do something wrong, I might be dead by now. 

Hindi ko alam ngunit nakakaramdaman ako ng takot, para bang kaya niya akong saktan kahit pa mukha naman siyang kaaya-ayang tao. He's in his suit and he really look good but dangerous. Hindi ko tuloy maiwasang isipin kung nakita ko na ba siya o hindi pa. He looks so familiar.

Pero hindi ito ang tamang oras para kilalanin ko pa ang lalaking ito, kailangan kong makaalis dito.

"Don't you remember me, Miss Scayans?" Napantig ang tenga ko nang sabihin niya ang pangalan ko. Hindi ko tuloy maiwasang maalala ang nangyari sa party ni Amilia at Cole, iyong lalaking nakabunggo ko at nakakapagtakang kilala ako gayong hindi ko naman ito kilala.

Napakunot ang noo ko. Huwag mong sabihin na siya iyon?! 

"Who are you and what do you need from me?" Sa halip ay tanong.

Napatawa ito at naupo sa isang upuan katapat ng saakin. Doon ko lang din napansin na may upuan pala doon. Gano'n siguro ako katakot at hindi ko na napansin ang mga bagay na nasa paligid ko.

Sino ba namang hindi matatakot sa kalagayan kong ito? I was kidnapped by a group of men and I don't know why they are after me! 

Hindi kaya ay kakampi ito ni Cemet? Ano ang dahilan niya para gawin ito saakin? And why did she even hid the one who gave me those scary gift? What did I do? Ano ang nagawa kong mali sakanila? The last time I've checked, I just loved Apollo and everything went upside down.

Wala akong ideya... I am nice towards them but why?

"You're funny, Miss Scayans." Umiling-iling ito ngunit may ngising nakapaskil sa labi nito. Pa-dekwarto itong umupo at tumingin saakin. "You really have no idea, do you?"

Muli pa itong tumawa na tila bang tuwang-tuwa na hindi ko siya makilala. Honestly, I really don't know him, kung totoo ngang siya iyong nakabunggo ko sa engagement party nila Amilia ay iyon pa lang ang unang beses na nakita ko siya. Hindi ko nga siguro nakita ang buong mukha niya!