42.bölüm

16.9K 627 104
                                    


Ne zaman uyuduğumu bilmiyordum.Gördüğüm rüyanın etkisiyle çığlıklar içinde uyanmıştım.Can'ın sıkıca sarılması her şey yolunda demesi bir işe yaramıyordu  . Sakinleştirmiyordu. Hala korkuyordum.  Hem sahi her şey geçmişmiydi. Geçmemişti ki.Oysa biz her şeye yeni başlıyorduk.Bizden ne istiyordu.Daha doğrusu Alp'ten ne istiyordu.Zaten onun bütün ailesini almıştı,kedisini.En sevdiği şeyleri alarak cocukluğunu mahvetmişti.Onu duygusuz biri yapmıştı


Şimdi ise onu benimle tehdit ediyor.Beni almakla korkutuyor.O mu?

Deli gibi korkuyor.Beni kaybetmekten korkuyor.Her ne kadar korkmuyor gibi gözüksem de ben de çok korkuyordum.Ölmekten değil.Onu,ailemi tekrar görememekten.Hedefendeki ben de değildim zaten.Onun için Alp için kullandığı bir kuklaydım.Ona acı vermek için beni kullanacaktı.

Can'ın kolları beni iyice sararken saçlarımı öptü

"sakin olurmusun bi titriyorsun"

titrediğimi o söylediğinde farketmiştim

"İyiyim"diyip ayağa kalktım

banyoya ilerleyip kapısını kapattım.Aynanın karşısına geçtiğimde kendime uzunca baktım.Yanaklarım çökmüş,gözlerim kızarık ve yaşlı.Beş yaş daha yaşlanmıştım sanki.Suyu sonuna kadar açıp yere oturdum.Ellerimi ağzıma kapayıp deli gibi ağlamaya başladım.

Korkuyordum.Alp'e bişey olsun istemiyordum.Gördüğüm rüya gerçekleşmesin diye içimden dualar ederken kapı çaldı

"Nisan iyimisin"

"ii-yiyim .çıkıyorumm"

Ayağa kalkıp tekrar aynadan kendime baktım.Topla kendini.Eğer sen böyle yaparsan Alp'e de iyi gelmessin.Ailen endişelenmeye başlar en kötüsü.Onlara yeterince acı çektirdin zaten Nisan.Yetmez mi ailenin senin için çırpınışları,korkuşları,endişeleri.Yüzüme her su atışımda kendime biraz daha geldim.Dağılmış saçlarımı çözüp aynaya uzunca baktım.Kesinlikle kuaföre gitmem gerekecekti.

Aynanın yanındaki dolaptan tokamı çıkarıp bağladıktan sonra çıkan saç tellerini de tel tokayla tutturdum.Elimde olan bilekliğe gülümseyip burnuma götürdüm.Sigara ve kendi sert kokusuyla harmanlı kokusunu derince içime çektim.Bileğime geçirip dışarı çıktım.

Kapının önüne ellerini karnında birleştirmiş Can'ı görünce duraksadım.

"iyimisin"dedi gözlerini kısıp endişeyle beni süzerken

"iyiyim"dedim gülümseyerek. ya da çalışarak

"yemeğini ye ve uyu"dedi ve elimi tuttup mutfağa sürükledi

Önüme koyduğu tosttan yavaşca bir ısırık aldım ve çiğnemeye başladım.

"ne bu tavırlar"

kafamı ne anlamında sallayıp tekrar ısırdım tostumu

"benim yanımda insan gibi yeme şu tostu"

kahkaha attığımda göz kırpıp yanağıma makas attı.


Tostumu bitirdiğimde odaya geçip uyuyacağımı söyledim.Odanınn ışığını açtığımda yatağımda uzanmış bir Alp beklemiyordum.İçimde oluşan yakalanma korkusu ve heycanla kapıyı kapattım.

"sen"

Yataktan kalkıp büyük adımlarla yanıma yaklaştı.Belimi kavradığı gibi sertçe kendine çekti.Sarılmasıyla ellerim havada kaldı.Sonra yavaşca parmak uçlarımdan havaya kalkıp boynuna sarıldım.Kokusu bedenimin her yerini sararken verdiği huzur ve mutlulukla gülümsedim.

TAKINTI(TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin