47.bölüm

13.2K 536 142
                                    


Odamda yanlız başıma tavanı izlerken sıkıldığımı farkedip yataktan doğruldum.İçimdeki heycanı bastıramazken derin bir nefes aldım. Göğsümde oluşan sancı nefes almamı zorlaştırıyordu . Ayağa kalkıp mutfağa doğru ilerledim. Odadan çıkar çıkmaz etrafta koşuşturan çocukları görmemle kapıda kaldım.Bunlar da kim böyle. Karşı kapıdan ıslık sesi duymamla bakışlarımı oraya çevirdim.

"Burak"dedim gülümseyerek

Yanına yaklaşıp yere eğilip boyumuzu eşitledim.

"Senin burda ne işin var"

"Seni görmeye geldik güzellik"diyip yanağımdan makas aldı

Yanaklarını öptüğümde salon kapısından Alp ve Can çıktı.Nefesimin kesilmesi yetmezmiş gibi kokusu da beni büyülüyordu.Burak elimi tutup Alp'e sırıtarak baktı.Alp ilk önce Burak'a sonra da ellerimize baktı.

"Annen seni çağırıyor"dedi kafasıyla içeriyi işaret ederek

"Giderim birazdan"

"Şimdi çağırıyor"

Burak omuzlarını silkip elimi daha sıkı tuttu.Alp ellerini yumruk yapıp dişlerini sıktı.

"Velet"diyip bir adım attı

"Alp"diye ablası çıktı salondan

Burak arkama saklanırkan Alp sabır çekip arkasına döndü.

"Efendim abla"

"Yarın sabah yüzüklerinizi alır gece de istemeye geliriz diye düşündük.İşlerini ona göre hallet diyecektim"

"Tamam hallederim"

"Nisan "diye bana yaklaştı ablası

gülümseyerek sarılmasına karşılık verdim

"İyimisin canım"

"İyiyim teşekkürler"dedim ve içtenlikle gülümsedim

"İyi olmana sevindim"diyip kolumu sıktı

"Anne"diyip arkamdan çıktı Burak

"Söyle yakışıklım"

"Beni çağırmışsın"

"Ben çağırmadım ki oğlum"dedi Halise abla

Burak Alp'e çatık kaşlarla bakarken kıkırdadım.

"İzin ver seni kaçırayım prenses"dedi Burak kafasını kaldırarak

Onun bu sözleri beni güldürürken  eğilip yanağını öptüm

"Abla"dedi Alp dişlerinin arasından

"O daha çocuk Alp"dedi Halise abla da gülerek

"Ettiği laflara bak yerden bitmenin"

"Ben yerden bitme değilim"

"Öylesin"

"Anne kardeşine bişey söyle"

"Vay küçük velet"diyip Burak'a doğru yürüdü Alp.

Burak elimi bırakıp annesinin yanına kaçarken Can'ın gülümsemesi dikkatimi çekti.Olaylara karşı çıkar hatta benimle küser diye bekliyordum.

"Kardeşin ha.Dayı da yok artık.Eşşek sıpası"

"Ne annem eşşek ne de ben sıpası"diye bağırdı Burak

Güldüğümde Alp hızla gelip elimi tuttu.Ellerimize baktığımda Can'ın kaşlarını çattığını farkettim.

"Bu eli bir ben tutarım küçük velet"

TAKINTI(TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin