Rude Awakening

Chapter Twelve

A/N:  No part of this chapter, or all the other previous chapters, may be reproduced.  You can, however, leave your comments and votes…

  

****************

HANS

Pumunta ako sa division nina Katherine to check on this afternoon’s meeting.  Katherine has not been doing well lately and I don’t want to her to make a fool of herself during the presentation.   Masyado siyang disorganized at laging wala sa sarili. 

Madalas ay mugto din ang mata niyang pumapasok sa opisina.

Ganyan na sya simula ng bumalik galing sa Galera.  Much as I wanted to talk to her, wala na syang ginawa kundi ang iwasan ako.

It has to stop.

Kaya lang bago ko pa man sila makausap nina Thea ay nakitang kausap na sila ng manager nila tungkol sa presentation.

“Wala si Ethan, sumunod kay Sarah sa Singapore…”

Hindi ko alam na umalis na pala si  Ethan.  Nung nakaraang araw ay nagpaalam ito para maka avail ng indefinite leave of absence.  Nasa isang project ng company ang asawa nya sa Singapore and he expressed his interest to work in Singapore with his wife. 

I gave him a few weeks para tignan ang operations doon and see where he might be able to fit in.  Otherwise, he’ll resume his post as unit head dito.

“I trust that he endorsed everything to you?  Mamayang hapon na ang presentation.”   Tanong ni Maricel kay Kaye.

Nakita kong lumapit si Thea kay Katherine.  These two go a long way back.  Nakilala namin si Thea nung nagsummer class kami ng OrgChem ni Kaye.

Napangiti naman ako ng maalala ko yung first day ng klase.

 

FLASHBACK:

 

‘Patay ako kay Katherine nito.  Bakit naman kasi binigay pa nya sa akin ang ID nya.  Di tuloy sya makapasok sa school.’

 

Nakita ko syang nakatayo sa labas ng school. Mukhang bored na at matagal ng nag aantay.  Patay na talaga ako nito.

 

Nakangiti akong lumapit sa kanya.

 

“Ang tagal mo.  Late na tayo.  First day pa naman.”  Iniabot ko sa kanya ang ID nya at Registration Form.  “Kung wala lang ito sa iyo, kanina pa kita iniwan,” sabi nya sabay tinalikuran ako.

 

Hinabol ko syang papasok ng school at hinawakan ang kamay nya.  Nang hindi nya tinanggal ang pagkakhawak ng aming mga kamay ay pasimpleng inakbayan ko na sya.

 

Ganung ang hitsura naming pumasok sa classroom, sabay umupo sa likod.  Maya-maya ay dumating na ang professor namin, “Class as I call your name, umayos kayo ng upo.  Alphabetical order.  And that would be your permanent seats.”