Mimarlık son sınıf öğrencisi olan Feride Erva Önay, okulunun bitmesi için günler sayarken hayatının son derece yolunda olduğunu düşünmektedir. Artık sorumluluğunu zevkle kabul edeceği başka bir döneme geçmesine günler kalmıştır ve çok sevdiği mesleğ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güneş doğudan batıya doğru hareket ederken serin havanın yerini yavaşça ısıtan bir hava almaya başladı. Evden çıktığımız saatin üstünden bir buçuk saat geçmişti ve henüz gideceğimiz orman evine varamamıştık. Bir saati hareket halindeki arabada, yarım saati ise Eren Raci'nin sıcak kucağında geçirmiştim. Eren Raci hâlâ yürüyordu. Pes etmemişti. Of dememişti. Gıkı çıkmıyordu; sanki taşıdığı yük ağır değilmiş gibiydi. Taşlı yoldan sessizliğimizi dinleyerek ilerliyorduk ama benim aklımda bu sıkıntı veren düşünceler vardı.
Eren Raci'nin ayak seslerine kuşların cıvıltıları eşlik ederken ayaklarımı keyifli bir şekilde aşağı yukarı salladım. İçim rahat değildi ama dışarıdan bakınca keyif çatan biri gibi gözüküyordum. Çok dengesizdim çok. Burnuma dolan toprağın saf kokusuyla mutlulukla iç çektim, başımı Eren Raci'nin göğsüne yasladım.
Saçımın üstüne konan öpücüğü hissederken gülümsedim. "Keyfiniz yerindedir inşallah Feride Erva Hanım." Bacaklarımın altında olan kolunu yukarı kaldırıp kucağındaki yerimi sabitledi. Başımı yukarı kaldırmadan önce sağ elimi boynuma sardım.
Parmaklarım çıplak boynunu kavradı; uslu durmadı ve yumuşacık tenini okşadı parmaklarım. "Keyfim yerinde." Yüzüne baktım, keyifli bir ifade vardı ve gözleri güneş ışığının altında daha açık bir renkte gözüküyordu. Kahvelerinin güzelliğine bakarken güldüm. "Hep taşısana beni."
Başını hareket ettirmeden bakışlarını bana indirdi. Siyah kirpikleri gözlerini örtmüştü. "Sen ağırlığının farkında değilsin sanırım." dedi, yorulmuş gibi nefesini dışarı vererek. Tamam, çokta zayıf sayılmazdım. Arada sırada girdiğim diyetler kilomu isteğim yerde tutmamı sağlıyor da olabilirdi ama Eren Raci beni rahatlıkla taşıyabilirdi. Şu an sadece beni sinir etmek için uğraşıyordu.
Kol kaslarına vurdum. Fakat acıtmadım canını. Eren Raci'nin de bundan şikayeti olmamıştı. "Sen beni taşırsın." Elimin altındaki kasları yokladım. Zayıf ya da çelimsiz değildi Eren Raci. "Gücün kuvvetin yerinde." dediğimde kahkaha attı. "Çıplak bir halde görmelisin."
