Mimarlık son sınıf öğrencisi olan Feride Erva Önay, okulunun bitmesi için günler sayarken hayatının son derece yolunda olduğunu düşünmektedir. Artık sorumluluğunu zevkle kabul edeceği başka bir döneme geçmesine günler kalmıştır ve çok sevdiği mesleğ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
8 Yıl Önce/2012
Rahat nefes alma ihtiyacıyla gümbürdeyen kalbim göğsümü darlıyordu, gözlerimin önüne düşen düz saçlarımı geri çekmeye çalışırken okul merdivenlerinden aşağı koşar adımlarla iniyordum. Melis beni bahçede bekliyordu; sıkılmadan ne kadar süre yerinde duracağı tartışılırdı ama beni olduğu yerde bekleyeceğini söylemişti. Sınıfta unuttuğum hırkayı almak için geri dönmüştüm ve aceleci hareketlerim yüzünden nefesim sıklaşmış, kalp atışlarım hızlanmıştı. Kısa bir uğraşın sonucunda saçlarımı kulağımın arkasına iteledim. Adımlarımı olabildiğince hızlandırıp merdivenlerin sağındaki kapıya yöneldim.
Okul kapısından içeri giren öğrencilerin arasından sıyrılarak geçmem, çelimsiz bedenim sayesinde kolay olmuştu. Bahçeye inen merdivenleri de hızlıca inip gözlerimi etrafta gezdirdim, Melis'in nerede olduğunu bulmaya çalıştım. Banklarda, kantin kapısının önünde, ağaçların altında değildi; gezinen öğrencilerin arasında da bulamayınca arka bahçede olacağını düşünüp geri döndüm ve hızlıca o yöne doğru koştum.
Arka bahçede de banklar vardı. Mart ayına girdiğimizden havalar soğukluğunu kırmış, güneş ısısını arttırmıştı ve öğrencilerin büyük çoğunluğu öğle araları ile teneffüslerini bahçede geçiriyordu.
Arka bahçeye girdiğimde gözlerimi dolaştırdım ve bana en yakın bank dışında kalan bütün bankaların boş olduğunu gördüm. Tek dolu olan bankta Eren Raci'nin sınıf arkadaşları vardı; sarışın kız ve arkadaşları. Oturdukları bank tam karşımdaydı ama yüzleri birbirine dönük olduğundan beni fark etmemişlerdi.
Geri dönemedim, gözlerimi ortada oturan sarışın kızdan alamadım.
Okul açıldığından bu yana anlam veremediğim bir şekilde ara sıra nefret dolu bakışlarına maruz kaldığım kızı ağlamaklı bir ifadeyle konuşurken görmek beni şaşırtmıştı. "Anlamıyorum!" diyerek serzenişte bulunuyordu. "Onu çok seviyorum ve her defasında beni reddetmesini anlamıyorum." dedi, ağlamaklı bir sesle önceki konuşmasını sürdürerek.
