Wish on the Same Sky (Fallen Series #1)

Chapter 35

Carrying two basket of flowers, I went out of my car and walk towards inside our family mausoleum. Ang isa sa mga tagapag-alaga roon ay binati ako. I greeted him back as well before proceeding inside.

I let out a deep breathe as I stared at my mom and dad's grave. Magkasunod kong ibinaba ang mga bulaklak sa mga lapida nila bago ako nagsindi ng kandila. I took my time and prayed for them.

It's actually my dad's death anniversary. Ngayong nandito uli ako sa mga harap nila, doon ko natatanto kung gaano na rin pala katagal simula ng mawala sila sa tabi ko. It felt like everything just happened yesterday. Lahat ng nangyari ay medyo sariwa pa sa utak ko pero hindi na masakit. Matagal ko na rin naman natanggap pero hindi ko lang maiwasan kung minsan ang makaramdam ng pangungulila sa kanila. 

I let out a short sigh and smiled as I stared with my parents' grave. It's been another year without the two of them. Miss ko na sila pero kung nasaan man sila ngayon, sigurado akong magkasama na sila at masaya. I just hope they're proud of me up there because I'm doing great now.

Ilang minuto rin ang pinalipas ko r'on bago ako nagpaalam sa kanila at umalis na. Before I start my car, I checked my phone first to see if there are any messages from Kaizer. Marahan akong natawa nang makita nga ang sunod-sunod na messages niya. Dapat talaga ay sasamahan niya akong pumunta ngayon rito, but due to emergency in his work, hindi siya nakasama. Ayos lang naman sa akin pero sobrang big deal sa kanya. Ilang assurance din ang binigay ko sa bago siya napanatag at hinayaan akong umalis mag-isa.

From: Kai

Nakarating kana?

Hey, atleast check your phone?

Sandali lang 'to, baka makahabol pa ko.

Tinatawagan kita. 

Kylieee

Sandali akong natawa sa huling message niya bago nagtipa ng irereply.

Ako:

Paalis na ko rito.

Walang pang limang minuto nang maisend ko ang sagot ko nang bigla na lang nagring ang phone ko at nakita siyang tumatawag. Hindi ko napigilan ang mapairap ng pabiro. This man, really.

"Yow," I greeted him.

[Saan kana?] iyon agad ang bungad niya.

"Paalis pa lang." natatawang sagot ko.

[Can you wait for me? Patapos na ko rito.]

Heto na naman kami, "Kai 'wag na. Bibili pa tayo ng regalo kay Mandy, 'di ba? Kulang sa oras." paalala ko ulit dahil mukhang nakalimutan na naman niya na ngayon din ang birthday celebration ng pamangkin niya.

I heard him sighed on the other line, "But I wanna meet your parents..."

"Napag-usapan na natin 'to hindi ba?" I raised a brow kahit hindi naman niya ako kaharap. "Nextime na lang, okay? Malapit na rin naman ang birthday ni Mama. Kahit maghapon pa tayo sa sementeryo," bahagya akong natawa sa huling sinabi.

Ilang segundo siyang hindi kumibo sa kabilang linya bago uli siya pumayag. Kahit naman gusto ko rin na pumunta siya ngayon, alam kong mas importante ang trabaho niya. We can do this in any other day. Hindi naman niya kailangang pilitin ang sarili niya dahil naiintindihan ko naman.

We decided to meet at his house first before we go to the mall. Birthday party rin kasi mamaya ng pamangkin niya. Nakalimutan niya nga ang tungkol doon at kagabi lang niya sinabi bago kami natulog. Wala tuloy kaming naihandang regalo!

Pagkarating ko sa bahay niya ay agad akong sinalubong ng mga kasambahay niya. Tinanong pa nila kung ano ba raw ang gusto kong kainin pero tumanggi ako dahil aattend naman kami ng party mamaya.