Sky // c.h

18

CALUM

Konser dönüşünde araba sessizliğini koruyamamıştı. Herkes konser hakkında konuşuyor, gülüyordu.

Ben ise başımı cama yaslamış ne yapacağımı düşünüyordum.

Elbette onu mutlu edecektim, ama nasıl? Onu üzmekten çok korkuyordum. Sağım solum belli olmazdı, kendimi pek de güvenilir bulmuyordum.

Arkadan birinin elimi tutmasıyla arka koltuğa döndüm. Elbette Ruby'ydi. Gülümsedi.

"İyi misin?"

"Evet, biraz yorgunum sadece." En sık söylediğim yalanlardan biriydi.

"Uzun bir gündü, ama çok başarılıydınız." Kelimeleri kullanmak istemediğim için sadece gülümsedim.

Eve gelene kadar sessizliğimi korudum. Geldiğimizde Ashton'la paylaştığım misafir odasına girdim ve duvara yaslandım. Gözlerimi kapatıp birkaç saniye öylece durdum.

Böyle yapmamalıydım, onun yanında olmalıydım ama bu yük fazlasıyla ağırdı. Taşıyamayacağım kadar.

Kendimi dışarı çıkmaya zorladım. Koridorda kimse yoktu. Ruby'nin odasınaa baktığımda orada değildi. Aşağı indim. Oturma odasının kapısını açtım, Luke ve Michael televizyon izliyordu. Ruby yoktu. Kapıyı kapattım.

Mutfağa girdiğimde Ruby oradaydı. Eliyle yüzünü kapatmıştı. Ashton ona bir şeyler anlatıyordu. Beni görünce hemen durdu. Ruby de kapının açılma sesiyle ellerini yüzünden çekti. Üzgün görünüyordu.

eveet dandirik bi son daha

bugün 2 bölüm yükleyeceğim bu yüzden bayağı kısa oldu

bu bölümü hem çok iyi bir okur, hem de çok iyi bir arkadaş olan itslanabtch'e adıyorum

sonraki bölümde görüşürüz!!