ტკივილი

~28~

- ლილის თვალთახედვით -

ჰარი: პატარავ? რა მოხდა?

ლილი: სწრაფად კარი დახურე!!

..

დივანზე დავჯექი და ტირილი დავიწყე..

კარის დახურვის შემდეგ ჰარი გვერდით მომიჯდა..

ჰარი: ჰეი.. რა მოხდა?

გაუჩერებლად ვტიროდი..

მისთვის არაფერი მიპასუხია. უბრალოდ ძალიან თბილად ჩავეხუტე..

მეფერებოდა და მაწყნარებდა. თბილი სიტყვებით და ნაზი კოცნით მამშვიდებდა..

ქვითინს, რომ მოვრჩი ყველაფრის მოყოლა დავუწყე..

ჰარი: ახლა სად არის ეგ ნაბიჭვარი?!!

ლილი: არ ვიცი.. გამოვიქეცი და ის ან ისევ იქ არის ან წავიდა..

ჰარი: ხო და ახლა მაგასაც ვნახავთ ვინ დაიბრუნებს სიყვარულს!!

ადგა და კარისკენ სწრაფი ნაბიჯით გაემართა..

ლილი: არა! არა ჰარი! გთხოვ! არ წახვიდე! არ დამტოვო!

თავი მის მკერდს ჩამოვადე და ისევ ავტირდი..

ლილი: მას.. მას შენი მოშორება უნდა ჰარი!!

ჰარი: ვერც მე და ვერც შენ ვერაფერს დაგვიშავებს, ლი.. არ ინერვიულო.

ისევ თბილად მომეხვია, ხელში ამიყვანა და დივნისკენ წამიყვანა. რბილად დამსვა და შოკოლადი მომცა..
გულის გადაყოლებლად ფილმის ყურება დავიწყეთ..

შუა ფილმის ყურებისას ჰარიმ მკითხა..

ჰარი: ჩარლი სად იყო? რატომ არ დაგიცვა? თუ მარტო ჩემს დანახვაზე ერჩის ძალები.

ლილი: იმიტომ, რომ 1 კვირით წავიდა.

ჰარი: სად?

არ ცოდნის ნიშნად მხრები ავიჩეჩე..

ჩარლის სიტყვები გამახსენდა და გამიჩნდა სურვილი მაგ საკითხში გავრკვეულიყავი..

ლილი: ჰარი.. თქვენს უნივერსიტეტში ხანძარი როგორ გაჩნდა?

ისეთი სახე მიიღო თითქოს მეთქვას ნაშვილები ხარ თქო..