MÜNZEVİ (Tamamlandı)

17

Poğaçalara şekil verip üzerine susam serptikten sonra pişmesi için fırına koydum.Ellerimi durulayıp havluya kuruladıktan sonra sandalyeye oturup annemin yeni demlediği nar çayından bir yudum içtim.İçindeki bergamot aroması çok hoşuma gitmişti.

Annem dalga olsun diye çayı içtiğimi görünce; "Sana halis muhlis aşk çayı yaptım işte daha ne istiyorsun?" deyip kahkahayı patlatmıştı.

Pişen poğaçaları tezgaha alıp üzerine sofra bezi örttükten sonra bulaşıkları toparladım.Annem yanıma gelip başıma küçük bir buse kondurdu.

-"Hadi hazırlan sende benimle geliyorsun.."

Elimde tuttuğum telefonu düşürmeden son anda yakaladım.Bakışlarımı şaşkınlıkla anneme çevirip:

-"Ama anne sen ben götüreceğim demiştin,hem o beni görmek istemiyor zaten olanları biliyorsun anlattım sana."

Konuşurken istemsizce gözlerim dolmuştu.Ayağa kalkıp su doldurup içtim.

Annem yanıma gelip beni o huzurlu kollarının arasına aldı.

-"Benim merhametli kızım benim biliyorum çok üzülüyorsun.Erkekler hasta olunca kendilerine acınmasından nefret ederler. O da kızgınlığından dolayı öfkeyle acısıyla birlikte öyle konuşmuştur.Ben ona sorarım benim kızımı böyle nasıl üzermiş,gidip de bir kulağını çekeyim."

Ağlamakla gülmek arasında "ama anne" dedim ve hazırlanmak için adımlarımı odaya yönlendirdim.

***

Soğuk ve uzun hastahane koridorunda ağır adımlarımla yürümeye başladım.Kapıya yaklaşınca poğaçaları annemin eline tutuşturdum.

Annem içeri yalnız girmiş beni dışarıda yalnız bırakmıştı.Ne konuştuklarını deli gibi merak ediyordum ama içeriye girmeye cesaretim yoktu.Koltuklardan birine oturup tırnaklarımı kemirmeye başladım.

Yarım saat sonra kapı aralandı ve annem göründü.Arkasından kapıyı kapatmayı da ihmal etmemişti. Onu azıcık da karşıdan da olsa görmek isterdim. Annem yanıma gelip:

-"Haydi Hifa gidiyoruz kızım.."

Anlamamış gibi aval aval annemin suratına bakmaya başladım.

-"Gidiyoruz mu? Akif? madem böyle olacaktı beni niye hastahaneye getirdin anne?"

Annem ağlayacağımı görünce ciddi ifadesini bozup gülmeye başladı.Elimi alnıma koyup ağzımı açarak şaşkınlığımı gizlemekten çekinmedim.

-"Haydi içeri gir de konuş çektim ben kulağını merak etme" derken göz kırpmayı da unutmamıştı.

Ellerimin terini Feraceme silip besmele çekip elimi kapı koluna bastırıp içeriye girdim.

-"Selamun Aleyküm gelebilir miyim?"

Başını bana çevirip hafifçe gir anlamında salladı.

İçeriye girip herşeyi unutmaya çalışarak sessizce kapının yanında durdum.

-"Hoş geldin.."

Şaşkınlıkla büyüyen gözlerimi yere indirerek sakin kalmaya çalıştım.

-"Ben senin kalbini kırdıysam özür dilerim.Gerçekten böyle olsun istemezdim,ben sana ne söylediğimi bile inan hatırlamıyorum.Annen anlatınca bunları ben mi söylemişim dedim."

Ara vermeden konuştuğu için tutan öksürük krizine bardaktaki suyu uzattım.

Suyu içtikten sonra sessizce koltuğa oturdum.Ne yapacağımı bilmeyerek çantamın sapıyla oynamaya başladım.

-Ellerine sağlık poğaça çok güzel olmuş.."

-"Afiyet olsun,ben artık gideyim annem kapıda bekliyor deyip ayağa kalkmaya yeltendiğimde sesiyle koltuğa yeniden oturdum.

-"Biraz daha kalsan olmaz mı?bütün gün bu sıkıcı hastahane odasında serum ve haplardan başka bir şey görmüyorum zaten.."

Yanaklarımın nar gibi kızardığını hissedebiliyorum.Aklım bu odaya girerken uçurum dolu düşüncelerleydi. Şimdi bambaşka düşüncelerde,bu belirsizlik çok canımı yakıyor.

Yanımda hissettiğim hareketlenme ile onun yanıma geldiğini hissetmiştim.Koltukta kayarak ona da yer açtım. Onu yakından görmeyeli çok kilo vermişti. Bunu ona belli etmemek için gülümsedim.

-"Başımı omzuna koyabilir miyim?"

Beklemediğim bu soru karşısında afallasam da sessizce "tabiki" diyebilmiştim.

Bir süre konuşmadan öylece sessizliği dinledik.Soğuk hastahane odasındaki tek ses saatin ve nefes alışverişlerimizin sesiydi.Bu anın gerçek olduğuna inanamıyordum. Bu günden sonra mucizelere inanmaya karar vermiştim.

-"Teşekkür ederim.."

-"Ne için teşekkür ediyorsun ?"

-"Omzuna başımı koymama izin verdiğin için.Bu duyguyu yaşamayalı uzun zaman olmuştu.Annemden sonra kimsenin omzuna başımı koymamıştım,çok iyi geldi."

-"Rica ederim ben o kelimeleri söylerken seni asla üzmek istememiştim.Biliyorum hata yaptım.Sende kızmakta haklıydın ama ben çok güçsüz bir kızım.Ben ö.."

-"Lütfen artık özür dileme bu konuyu kapatalım olur mu ?.." deyip gülümsedi,bende gülümsedim.

***

Hastahaneye gittiğimiz o günün üzerinden bir hafta geçmişti. Ev işleri kış temizliği derken gitmek için vakit ayarlayamamıştık. Sildiğim camın üzerinden kuru bez ile geçtikten sonra ağrıyan belime dayanamayıp kendimi koltuğa bıraktım.

Akif henüz mesaj atmamıştı. Haplar ağır geldiği için günün çoğunu uyuyarak geçirdiğini söylüyordu.Aklıma kötü şeyler getirmemeye çalışarak sosyal medya hesabımda gezinmeye başladım.Gezerken karşıma çıkan hadise tebessüm ettim.

"Güçlü kimse,insanları güreşte yenen değil,bilakis öfke anında kendisine hakim olandır.."

Uzun zamandır yazmadığım defterin başına geçmeye hazırlanırken gelen mesajla ilgimi tekrar telefona verdim.

-"İyi günler Hifa Hanım sizi rahatsız ediyoruz kusura bakmayın,biz ahsen yayınları olarak size bir teklifte bulunmak istiyoruz.Eğer sizde isterseniz, sayfanızı inceledik ve şiirlerinize hayran kaldık şiirlerinizden kitap çıkarmak istiyoruz. Kararınıza göre dilerseniz ofisimizde ayrıntıları konuşabiliriz."

Aldığım mesaj karşısında şaşkınlığımı gizleyemeyerek telefon ekranına bakakaldım.Annem hızla odaya girince elimi refleksle kalbime koyup korkumu dindirmeye çalıştım.

Olanları anneme anlatınca babam annem abim bir şey istediklerinde gönlümü etmek için "Yazar kızım bana çay koyuver,abisinin yazar kardeşi bir abinin gömleğini ütüleyiver.

Acaba Akif bu duruma ne tepki verecekti.Defalarca aramama rağmen telefonu açmamıştı.Dayanamayıp hastahaneyi aradım.

-"İyi günler ben Akif adında akciğer kanserinden hastahanenizde yatmakta olan bir hastadan bir bilgi almak istiyorum da,defalarca aramama rağmen telefonuma çıkmadı.Merak ettim."

-"Bir dakika bekleyin lütfen!"

-"Hanım Efendi Akif bey acil ameliyata alınmış durumu kritik.."

Duyduğum sözle olanları idrak etmeye çalıştım,aklım almıyordu. Koşarak annemin yanına gidip beni hastahaneye götürmesini istedim. Hayat neden tam mutlu oldum derken karşımıza hep bir engel çıkarıyordu..

Selamun Aleykum,bir ay sonra yeni bölüm ile karşınızdayım.Umarım beğenirsiiniz :)