MÜNZEVİ (Tamamlandı)

9.

Serkan ile evin tapu işlerini hallettikten sonra ayrıldık.Ben ise cebimde kalan son paranın bir kısmı ile üzerime yeni pantolon ve gömlek alıp evin yoluna doğru düşüncelerle yürümeye başladım.Tamam Hifa ile konuşacaktım ama sonra aması yok işte istemeye gitsem yanımda duracak ne akrabam ne annem ne babam var.Onu da geçtim herşeyden önemlisi bir işim yok..Allah'ım sen bana yardım et.

Sokağa geldiğimde ellerim ceplerimde düşüncelerle yürümeye başladım.Evet nihayet evime gelmiş ve kapımı açıyorum..Bismillahirrahmenirrahim..

***

İkindi namazını kıldıktan sonra dürüm alıp miğdem'in gurultusuna engel omaya çalıştım.Diğer evden getirdiğim evdeki tek eşya olan minderin üzerine oturup ayaklarımı topladım.Mutfak tezgahının üzerindeki mealli kuranı alıp okumaya başladım.En kısa zamanda rabbim hifa ile konuşmamı nasip ettiği için şükür namazı kılmalıyım.

Bugün okuduğum ayetler ruh halimden midir? bilinmez daha çok kalbime oturuyordu sanki.

"Bir şeyi dilediği zaman, O'nun emri o şeye ancak "Ol!" demektir. O da hemen oluverir."

Her şeyi şüphesiz hakkımızda hayırlı kılan rabbime şükürler olsun..Bazen annemi çok özlüyorum ama sonra alışıyorum.Ama en çok babam'ı özlüyorum.Çünkü arkamı döndüğümde arkamı kollayacak kimsem yok. Allah var gam yok. Kalkayım da akşam namazını kılayım gerisini Allah     ne nasip ederse..

***

Akşam yemeğinden sonra düşüncelerle odama gelip bir sağa bir sola gitmeye başladım.Yarın Akif'le buluşacaktık resmen şaka gibi ama gerçek.Bazen yaşadığım olaylar karşısında kendimi rüya'nın içinde gibi hissediyorum. Bazen asla olmayacak gibi olan şeyler bir anda hiç ummadığım yerde hiç ummadığım tahmin edemeyeceğim yerlerde meydana geliyor.Tıpkı akifle tevafuk eseri karşılaşmamız gibi.

Başımdaki örtüyü çıkarıp masa'nın üzerine bıraktıktan sonra defterimi ve kalemimi elime alıp aklımdan geçenleri bu anı ölümsüzleştirmek için kalemi kağıtla buluşturdum.

-"Onun yanında bulunduğum anlarda çarpılmışa dönüyorum.Ama onun yanında olmadığım zamanlarda onun hakkında herşeyi söyleyebiliyorum.Onun yanındayken aklımdaki düşünceler kuşlar gibi kanatlanıp gidiyor tamamen ağzımdan ne çıktıysa o şekilde konuşuyorum.Bu duygunun henüz tarifini bilmiyorum ama ne kadar aklımı geçici olarak elimden alıyor olsa da sanırım bu hissi seviyorum.."

-"Hifa kızım nerdesin gel bir yüzünü göreyim,hemen kaçtın odana.."

Elimdeki defteri hızla kapatıp rafa koyduktan sonra ananneme cevap verdim.

-"Ne kaçması anneanne sadece odada işim vardı ondan geldim."

-"Haa işi varmış da bu gencecik yaşında ne işin var acaba ha yoksa kızım bu Hifa'nın anlaştığı biri mi vardır ha ?"

Duyduğum cümleyle kendimi tutamayıp hızla salona girdim.Kızgın gözlerimi anneanneme dikip;

-"Ne sevdiği benim sevdiğim falan yok oda nereden çıktı.Anne anneanneme birşey söylesene Allah aşkına.."

Annem gözlerime bakınca ne kadar çok sinirlendiğimi anlamıştı.Birazda ortalığı yumuşatarak;

-"Ne anlaştığı anne Allah aşkına benim kızım daha bebek.."

Öfkemi sinirle soluyarak odama geri döndüm.Annemden yardım isterken daha fazla alay konusu olmuştum.

Yatsı ezanı okunduktan sonra yatsı namazı kılıp yorgun bedenimi yatağa bıraktım..Bir süre yatakta debelendikten sonra gözlerim sonunda ağırlaşmış ve sonsuz karanlık boşlukta kaybolmuştu.