Okul yıllarında okuduğum bir kitapta kaderimizin bizler dünyaya gelmeden önce belirlendiğini okumuştum. Eğer bu dedikleri doğru ise kaderim neden bu şekilde yazılmıştı?
Kimseye hiçbir zararı olmayan, kendi halinde ve küçük dünyasında yaşayan öylesine bir kızken nasıl bu hale gelmiştim?
Çok değil bundan 1 yıl önce her gece hayallerle yatağa giren ben, şimdi aynadaki aksime bakmaya katlanamaz hale gelmiştim. Peki tüm bunları hak edecek ne yapmıştım?
Buraya geldiğim günden beri yaşadıklarımı hangi insanoğlu hak ederdi ki? Kim böyle bir acımazlığa ve zulme uğramayı hak ederdi?
Her gün kendime sorduğum sorular yine cevapsız kalırken öylece ağlamaya devam ettim. Her gün;
"Artık ağlamayacağım, bu sefer gözyaşlarım kurudu." Derken günün sonunda yine kendimi ağlarken buluyordum.
O lanet gecenin üzerinden 5 gün geçmişti ve ben hala evde hapis halindeydim. O günden beri müşteriye gitmediğim için beni bu hale getiren adama resmen minnet duymuştum.
Kemeri ile bana her vurduğunda canımı çok yaksa da, onun sadistliği sayesinde 5 gün boyunca iğrenç ellerin bedenimde gezinmesi engellenmiş oldu.
İçten içe neye sevindiğimi fark ettiğimde kahkaha atmaya başladım. Bu şerefsizler beni öyle bir hale getirmişti ki, kemerle dövüldüğüme şükredecek hale gelmiştim.
Bir yandan gülerken diğer yandan gözyaşlarım akıyordu. Burada hala delirmediysem tek sebebi beni hayata bağlayan, bana mecbur olan ailemdi. Eğer ben onların istediklerini yapmazsam ailemin cesedini bile bulamazdım.
Gülüşlerim sessiz hıçkırıklara dönüşürken yüzümü dizlerime kapadım. Yalnızlık hem bana iyi geliyor hem de düşüncelerim yüzünden çıldırmanın eşiğinde gezinmeme sebep oluyordu.
1 gece benimle kalmasına izin verdikleri Yıldız abla ertesi gün pansumanımı yaptıktan sonra evden götürülmüştü. Sonrasında her akşam gelip yine pansuman yapsa da bir daha kalmasına izin vermemişlerdi.
Zamanında o kadar çok kaçma ve kurtulmaya çalışma girişimim olmuştu ki artık bana hiç güvenmiyorlardı. Sırf bu yüzden kızların toplu olarak kaldığı ev yerine beni burada tutuyorlardı.
Kapının bir anda açılması ile daldığım derin düşüncelerden sıyrıldım. Hiçbir özelim olmadan kaldığım eve destursuz giren Erdi'ye boş gözlerle bakmaya başladım.
"Bu akşam müşteriye gideceksin." Dediği anda bedenimdeki tüm tüyler diken diken oldu.
Demek ki rahatlık buraya kadardı. Benim için yine cehennem olan günlerin başlama zamanı gelmişti.
Erdi tepkisiz bir şekilde ona bakmaya devam edince yeniden konuşmaya başladı.
"Bu seferki biraz farklı, önce adamla bir hayır gecesine katılacaksın sonra da otele geçeceksiniz." Dediğinde kaşlarım havalandı.
Bazı müşteriler bizi sadece altına almak için değil, yanında gezdirmek için de tutardı. Ben asilik yaptığım için genelde bu tarz müşterilere gitmeme izin vermezlerdi.
"Çok sevinme çünkü devamlı ensende olacağım. Adama seni partilere göndermediğimizi söyledik ama özellikle seni istedi. Daha önceki müşterilerinden biri, artık adamı nasıl memnun ettiysen senden vazgeçemiyor." Erdi'nin sırıtarak söyledikleri midemi bulandırırken tiksinerek yüzüne baktım.
"Bırak öyle mal mal bakmayı da kalk duş al! 10 dakika sonra seni hazırlamak için ekip gelecek." Erdi konuşurken yanıma doğru gelmeye başlayınca hızla oturduğum koltuktan kalktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kirli Oyun
Ficción GeneralBenliğini kaybetmiş, adını bile unutmuş, gencecik yaşında boyundan büyük acılara boğulmuş, kendini kirli sanan bir kadın. İstediği her başarıyı elde etmiş, mükemmel bir hayata sahip olan, her istediğini gerçekleştirmiş bir adam. Kader bu iki hayatı...
