The Greek's Affection ✔ COMPLETED

Affection 37

A/N: Medyo lutang ako sa chapter na'to. Hindi ko alam kung maganda ba o hindi. Pero feel ko hindi. Hahaha!

"ANO ANG DAPAT KONG MALAMAN?"

"Reith..."

Napipilan naman ang binata sa harapan niya. Pilit man nitong ibinuka ang bibig nguni't tila wala rin itong lakas ng loob na sagutin siya nito.

"Bakit kausap mo si Kite? Bakit ayaw mong malaman ko kung bakit ka nabaril?" Sunod-sunod na tanong niya pero mukhang bingi lang ang kasintahan.

"ZARY!" Hindi na niya mapigilang pagtaasan ito ng boses.

Reith immediately wipe the tears that rolled on her cheeks. Noon pa siya nagtitimpi. But, even seconds has passed, Zary couldn't say a word nor answering her questions either.

Her chest felt heavy, it's suffocating her. Maybe, the mixed of frustration, anger and confusion? Nandoon rin ang kanyang pag-aalala.

When she didn't heard his answer, she, then closed her eyes and gave a sharp look on him before turning her back against him, never say any word again, she marched back to the bed.

Mabuti sana kung naiintindihan niya ang lahat. Hindi siya magkakaganito.

Reith went to the bathroom and bath herself. She doesn't care if it still early in the morning, even if it still dark outside. When she's done, she exited herself wearing a bathrobe, then find her clothes from the wardrobe.

Nang mahanap ang susuotin ay tumungo muli siya sa banyo saka nagbihis. Nang matapos ay lumabas muli siya ng banyo saka kinuha mula sa walk-in closet ang maleta niya saka kinuha ang mga nakahanger na damit at isinilid sa loob ng maleta.

She felt Zary's presence behind her. Pero hindi niya ito pinansin at ipinagpatuloy ang ginagawa.

"What are you doing? Why are you putting in your clothes to your luggage?" Tanong nito sa kanya pero hindi niya ulit ito pinansin.

Minadali niya ang paglalagay ng mga damit, at nang matapos ay sinara na niya ang maleta saka siya tumayo at hinarap ang binata na ngayon ay naguguluhan sa ginagawa niya.

"Gusto ko nang umuwi." Aniya sa tonong kalmado pero may diin.

Ngayon ay wala sa kanya ang passport, at tanging sariling eroplano nito ang kailangan para makauwi siya, wala siyang ibang pagpipilian kundi pilitin itong bumalik na sila sa Pilipinas.

Napakurap naman si Zary sa sinabi niya. He could see how serious her expression.

"Babe---" Reith halted his endearment for her.

"Gusto ko nang umuwi. Maghihintay ako sa sasakyan."

Aniya bago niya kunin ang maleta at iwan palabas nang kwarto ang nakatanga lang na si Zary.

WHEN REITH walked away and leave him on the room. He frustratingly tweaked his hair and exasperatingly sighed. Napahilamos siya sa sariling mga kamay.

"I'm an idiot." He mumbled as he started to fixed himself.

He went to the bathroom and do the usual routine. Nang matapos ay siya ring kinuha ang mga gamit mula sa kabinet at inilagay sa maleta niya.

Nang matapos lahat-lahat ay wala siyang pagpipilian kundi tawagan niya ang crew na nag-aasikaso sa eroplano niya pati na rin sa pag-alis nila.

Wala pa sa plano nila ang umuwi kaagad, pero dahil nga sa nangyari ay mapipilitan silang bumalik sa Pilipinas. Higit sa lahat hindi niya kakayanin na may sama ng loob sa kanya si Reith.