Çocukken hayal gücü doruk noktasındadır. Bunu kendi çocukluğumdan biliyorum, süper kahramanlı uçmalı kaçmalı bir hayatım olacağına inanırdım, dünyayı kurtaracak bir ekiple çalışacağıma... ama zaman geçtikçe ne bu ekipten eser ne de hayallerimden bir güç kaldı. Yaş ilerledikçe kayboldu bunlar.
Çünkü çocukça konuşma, kaç yaşına geldin, adam ol adam, gerizekalı, yaşından başından utan ya, bir boyuna bak bir aklına diye diye çevremiz, bunları ayıplanacak bir şey olarak gördük. Halbuki bir çocuk gibi düşünecek kadar masum ve safken, çevremiz dedi diye onlar kadar şeytan ve kötü olduk.
"Belki de bunların kaybolmasının sebebi yaşadıklarımızdır ha" demeyi isterim, ama dünyayı kurtaracak kadar kahramanken nasıl olurda bizi yenebildiler?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Olası
RandomTemel bilgilerimizi oynatan, mantığa sınırlar koymamamızın aslında en büyük ihtiyacımız olduğunu anlatan, genel konulara anlam katan-değinen, toplumsa sorunları anlatan ve kişisel gelişimden oluşan bir seri, evet kendim yazdım
