NEHYAM✨ ( TAMAMLANDI)

Bölüm 15

Çok fazla yorum gelmiyor. Ama her bölümü en az 100 kişi okuyor. Lütfen yorumlarda düşüncelerinizi belirtmeyi unutmayın🥺

" Nehir ne oluyor. Neden Efsuna gidiyoruz. Hem Efsun ne alaka" elim ayağım birbirine girdi. Konuşmaya çalışıyordum fakat başaramadım, kekelemeye başladım.

" Efsun aradı seni şimdi. Ben dinlemedim yani konuşmadım. Beni şey sen" derin derin nefes alırken bir anda kendisine çekti.

" Nehir bir dur Allah aşkına. Bak ben sana güveniyorum. Derin bir nefis al ve anlat hadi güzelim. Ne oldu söyle" derin bir nefes alıp konuşmaya başladım.

" Efsun aradı seni. Sana inadıma telefonunu açtım. Konuşmayarak dinlemeye başladım. Normal konuşuyordu ilk önce. Sonra sesler gelmeye başladı Yamaç. Abin-" Yamaçın yüzü çok fazla gerilmişti.

" Abim ne Nehir"  derin bir nefes daha aldım.

" Abin Efsunun yanında Yamaç. Oyalanmadan oraya gitmeliyiz. Cumali abin orada" Yamaç donup kalmışa benziyordu. Omzundan tutup sarsmaya başladım.

" Yamaç sana diyorum. Ya kıza bir şey mi yapsın istiyorsun hadi" Yamaç kendisine geldiğinde gözlerime bakmaya başladı.

" Sen gelmiyorsun Nehir. Seni de tehlikeye atamam" arkasını dönüp gideceği sırada kolundan yakaladım.

" Ne demek sen gelmiyorsun Yamaç. Bas baya da geliyorum seninle"  önden yürüyeceğim sırada kolumdan tuttu.

" Nehir lütfen zorluk çıkartma bana. Lütfen dur burada. Aklım sende kalsın istemiyorum" gözlerimi kapatıp burnumdan solumaya başladım. Gözlerinin içine dik bir şekilde bakıyordum.

" Sen beni unuttun galiba Yamaç. Hatırlatayım istersen, benim kimsenin tarafından korunmaya ihtiyacım yok. Hele senin tarafından hiç yok. Geliyorum diyorsam geliyorumdur" Yamaç oflayarak tamam dedi. 

Ormanın içinden arabasına doğru yürüyorduk. Cebinden anahtarı çıkartıp ileriye doğru bastı. O sırada ses geldiğinde arabanın yakında olduğunu farkettim. Arabaya geldiğimizde kolumdan tutup durdurdu beni.

" Nehir lütfen orada arkamda kal biraz. Tamam geliyorsun ama en azından aklım sende kalmasın" ona başımla onay verdim.  Arabaya binip yola koyulduk. Yamaç direksiyonu çok sinirli tutuyordu.

" O kıza bir şey olursa kendimi asla affetmem" gülümsedim. Yüzümü önüme eğdim.

" Benim yanımda olduğun için mi kendine kızıyorsun" bir anda Yamaçın yüzü beni buldu. Ne diyeceğini şaşırmış vaziyetteydi.

" Nehir ben öyle demek istemedim" önüme bakmaya başladım.

" Öyle ya da böyle bir şekilde söyledin Yamaç. Bir şeyi unutma, ikimizin de yanında aynı anda olamazsın" konuşmadı. Konuşursa eğer haksız çıkacağını biliyordu. 

Arabayı kenara bir yere parkettiği zaman tüylerim diken diken oldu. Evin dışı cam olduğu için içeriyi görebiliyorduk. Cumali Efsuna silah doğrultmuştu. Yamaç hızla koşarak evin arka taraflarına koştu. Bense o anda sadece kapıyı çaldım. Sakince açılmasını beklemek daha iyi diye düşünüyordum. O anda vazgeçip camdan içerisini izlemeye başladım. Yamaç abisine bir şeyler dedikten sonra Cumali silahını yere indirmişti. O anda Efsun arkasını dönüp Yamaça sarıldı. Bir anda kapı sesi duyduğumda Cumali ile burun buruna geldik. Bana şaşkın gözlerle bakıyordu.

" Nehir senin burada ne işin var" bir şey diyemedim. Sadece içerisini gösterdim.

" Efsun aradı Yamaçı. Öyle işte. Beni de rica etsem bir yere bırakır mısın" Cumali kafasını salladı. O anda Yamaç koşarak yanımda geldi.