NEHYAM✨ ( TAMAMLANDI)

Bölüm 3

Baba olmaya hazır değilim...

Neden yaptığımız şeylerin sorumluğunu alamıyorduk? Ya da neden tüm olay tek bir kişiye kalıyordu. Gözlerim hafiften dolarken Sultan hanıma döndüm.

" gördüğünüz gibi. Doktora da gerek kalmadı. Ortada bir bebek olmayacak. Ben gidiyim artık" kapıya doğru yöneldiğim sırada bileğimden tuttu.

" Bu gece kal. Yarın beraber gideriz kürtaj olmaya" bileğimi hızla geri çektim.

" Bebeğimi öldürmeye giderken yanımda kimseyi istemiyorum. Hele seni asla. Diğer mevzuya gelirsek de burada tek bir saniye bile kalamam bu saatten sonra" kapıya doğru yürüdüm. Hızla yanıma gelip önüme geçti.

" Nehir bekle dedim işte. Yarın beraber gideriz. Neden uzatıyorsun?"

" Bu zamana kadar bir kere bile yanımda olmadın Yamaç. Şimdi de olmana ihtiyacım yok. Sena nın hayaleti ile yaşarken Efsunun yanına gidebilirsin." Parmağımı göğsüne bastırdım.

" Benden uzak dur. Arama sorma yanımda olma" kapıyı çarpıp çıktım. Aldırmak istediğimden emin değildim. Elimi karnıma götürüp gözlerimi kapattım.

Özür dilerim. Baban seni istemediği için özür dilerim miniğim...

Çıkış kapısına yaklaşırken korumalar beni görüp hemen önüme geçtiler.

" Kapıyı açın" adamların yüzü düştü istemsiz olarak.

" Nehir hanım kesin talimat var, açamayız" Yamaç gitmeme engel oluyordu.

" beni arka kapıdan çitlere tırmanarak çıkmak zorunda bırakmayın. Bebeğe bir şey olursa sorumlusu sizsiniz. Şimdi çekilin önümden, gidicem" bir süre birbirlerine baktılar. Daha sonra önümden çekilip kapıyı açtılar. Yüzlerine bakmadan çıktım.

Uzun süre yürüdüm. Kafa dağıtmaya dinlenmeye ihtiyacım vardı. Belki de buradan çekip gidebilirdim. Kimseye gözükmez sadece ben ve bebeğimle yaşardım. Gözlerim istemsizce dolarken boş bulduğum bir banka oturdum. Bir süre sonra hıçkırmaya başlamıştım. Böyle mi olcaktı? Kendi elimle bebeğime mi kıyacaktım. Ben bunu istemiyordum ki! Ağzımdan istemsiz olarak çıkan bir şeydi o. Onu aldırmak istemiyordum. Aldırmayacaktım da!

Banktan kalkıp kendimden emin adımlarla yürümeye başladım. Kendi evime doğru yol alıyordum. Bu saatten sonra kimseye ihtiyacım yoktu.

" Burada tek başınıza olmanız çok büyük bir hata " sesin geldiği yöne baktığımda Yamaça silah doğrultan kişi ile karşılaştım.

" Ne demek istiyorsunuz?" Adam ceketini hafiften yukarı kaldırdı. Silahı çok fazla belli oluyordu.

" Yamaca silah doğrultalı daha çok olmadı. Sizce de burada tek başınıza olmanız hata değil mi?" Beni kolay lokma sanıyordu. Fakat bilmediği bir şey vardı. O da benimde boş olmadığımdı.

" o zaman bende size şunu sormak istiyorum. Sizce güvencem olmasa burada olur muydum bu saatte?" Adam ne diyeceğini bilememişti.

" sizi misafir etmek istiyorum. Lütfen benimle gelin. İncitmeye niyetim yok" bu adamların kesinlikle Yamaçla sorunları vardı. Beni de koz olarak kullanmak istiyorlardı. Buna izin veremezdim. Çantamdan bir hışımla silahımı çıkarttım. Arık Böke denen kişiye doğru yönelttim.

" Çok büyük hata yapıyorsunuz hanımefendi" anlamayan gözlerle bakıyordum. Bir süre sonra kafama soğuk bir şey deydi. Hızla gözlerimi kapatıp açtım. Kafama silah doğrultmuşlardı.

" bir daha söylemeyeceğim. Lütfen benimle gelin" kafama silah dayamışlarken başka bir seçeneğim olmadığını farkettim. Silahı indirip gösterdikleri arabaya bindim. Ne kadar umudum olmasa da şuan tek istediğim Yamacın bizi kurtarmasıydı.