✓Bitag ng Tadhana • COMPLETED

Chapter 33

•••

Zile's POV

"C'mon Zile! Hurry up! Nandon na halos lahat sila eh.."

"Kalma lang Louie. Patapos na 'tong ginagawa ko" I said after I put my finishing touch.

"Bakit ba kasi kailangan mo pang mag make up aber? Maganda ka naman na. Ayokong magmukha kang clown dahil diyan sa make-up mo ah!" sigaw pa rin ni Louie sa labas ng pinto.

"Ang OA mo naman! Light make-up lang 'to!"

"Kahit na!"

"Whatever Louie.." I said and then grab my bag filled with clothes that I'll use on the resort party. I mean overnight 'yon kaya doon na kami matutulog.

Binuksan ko na ang pinto at sumalubong sa'kin ang masamang tingin ni Louie.

"Ba't ang tagal mo naman!?"

"Well.. I can't find my hoody so I'm late... He He He...." I told her while scratching my nape. Well, the exact reason is I'm tempting not to attend the party. Nandon kasi si Aaron and ofcourse none other than Asila.

Ewan ko ba. Ang sama talaga ng ugali nitong si Tadhana at gusto pa akong saktan ng to the highest level kaya pinagtagpo pa kaming tatlo at doon pa talaga sa birthday celebration ng bestfriend ko gaganapin, hindi pa nga ako makaget-over doon sa probinsya nila Aaron.

For 2 weeks, Hindi kami nagpansinan ni Aaron although he tried to approach me but I just insist to talk to him. Nasasaktan lang ako.

Medyo awkward pa noong pauwi kami noon galing probinsya nila. It's a long ride and yet, walang nag-umpisang mag open ng topic or even a small talk. It's a long awkward silent pero sino ba naman ang hindi diba? After that scene, ano pa bang sakit at kahihiyan ang ilalabas ko?

I also see him putting some chocolates, marshmallow or anything in my bag. Noong una ay binabalik ko pero kalaunan ay hindi na. Sa sobrang kulit niya, binabalik balik niya din sa bag ko. Kaya makalipas ang ilang araw ay hinahayaan ko nalang sa bag ko. But I secretly eat it at home, Well no one can blame me if I eat my favourites.

I'm still curious why he still did that thing to me. I mean we're just friends at all. If I'm in his position, Mahihiya akong lumapit kasi sa nangyari sa'min. Maliban nalang kung may hindi ako nalalamang rason niya.

But all in all, Nasasaktan pa din ako. I think this is a convincing reason para lumipad na ng ibang bansa. I want to move on. I want to release this pain and to be free on this stupid heart ache.

But before I could forgot, this past 2 weeks. Yung sakit ko lumalala na. Oras oras na siyang nagpaparamdam even thou I'm not tired at all. I'm really worried at my health. May mga pagbabago na din sa paningin ko. Merong minsan na pagtumitingin ako sa isang normal na bagay, nasisilaw ako or minsan ay nabablangko ang paningin ko kaya ang ending, nawawalan ako ng malay.

"Wuy!" I quickly get back on my senses when she snapped her finger infront of my face.

"A-Ah... Ha?!"

"Sabi ko.... Dala mo ba yung sunblock?" tanong niya.

"Uhmm.. Yes."

"Ba't parang natulala ka naman kanina?"

"A-Ah ayun? He He He.... May iniisip lang"

"Okay.... If you need someone to talk to... Nandito lang ako.. Nandito lang kami nila Karylle.. Kung iniisip mo pa rin yung nangyari sa 'yo nung nakaraan... You better confront him right away para naman mapanatag yang loob mo." aniya.