"A beauty to die for."
Stunning, smart, soft-hearted. Having all these qualities, Carrie even gets called an angel who descended from heaven.
Everyone loves her. Everyone adores her.
Little does Carrie know, someone has taken a different level of d...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Carrie
It has been four years since Chantal moved in to my house to live with me. The whole scenario of my stuttering self presenting her to Mom, Dad, and my older sister was completely awkward, but to make the long story short, she was eventually "adopted" as a house guest—one who would stay as long as she wanted.
Chantal was a very close friend who had no other decent place to go despite her young age, and I was a lonely girl seeking for someone I could treat as a sister. Well, may kapatid nga ako, but... let's just say that the phrase "blood is thicker than water" doesn't apply to everyone.
Chantal was the one who acted as my sister, confidant, defender, and best friend throughout these years. Kasama ko siya sa halos lahat ng pagkakataon, kaya naman kakaiba talaga sa pakiramdam kapag bigla siyang mawawala, kagaya ngayong umaga.
"Kuya Darius, nasaan po sina Chantal? Bakit hindi po nila ako hinintay pumasok?" tanong ko sa nakaunipormeng security guard namin na nakaupo sa station niya sa tabi ng gate.
"Ay, good morning ho, Miss Carrie. 'Wag na raw ho pala kayong pumasok sabi ni Miss Chantal, siya na raw ho ang bahala sa mga gawain n'yo. Tapos umalis ho siya kaninang mga alas-siete."
My forehead creased. Bakit naman 'yon gagawin ni Chantal? Alam niya namang hindi magandang magkaroon ako ng cuts sa attendance saka nasabi ko naman sa kaniyang may special quiz ako ngayon, na hindi puwedeng siya ang mag-asikaso.
"Talaga po ba? Saan daw po siya pupunta?"
"Wala hong sinabi, eh."
Napabuga ako ng hangin. After our mall escapade yesterday, dumiretso na kami ni Chantal sa bahay. Inabutan pa namin si Jasper na inip na inip sa amin, and he fleeted back home using our white Porsche. Inasikaso muna namin ang ilang pending academic tasks at nag-review na rin ako, pagkatapos ay napagdesisyunan naming manood ng korean drama. Before we knew it, it was already 1 AM kaya nagmadali na kaming matulog.
Wala naman siyang nabanggit sa akin na may pupuntahan siya ngayon, at lalong wala siyang sinabi na 'wag na akong pumasok. What could have gone into her mind?
"Eh, si Jasper po, did he come over this morning?" I questioned Kuya Darius again. Napakamot naman siya sa batok bago magsalita.
"Isa pa nga ho 'yan, Miss. Hindi ho dumaan ngayon si Sir Jasper. Tumawag lang ho si Miss Chantal ng taxi."
"What? Ano naman kayang ginawa no'n at hindi sumipot? Gosh," reaksyon ko at napahimas na lang nang madiin sa aking kanang siko. "Hay, thank you for the info, Kuya. Mag-aabang na lang din po ako ng taxi."
Bewildered as ever, I just went out to the roadside and got hold of my phone. I'll call Jasper. Baka na-late lang din siya ng gising, magpapahatid na lang ako. It's already nine o'clock at may class ako ng nine-thirty.
As I was focusing on searching his name on the contact list, I heard an approaching sound of a motorcycle. When it came to a stop right in front of me, my mind which was already in a mess just got messier.