[UNEDIT VERSION] 𝟏𝟖+ || Gabriella Sinclair worstelt haar hele leven al met angsten, maar wanneer de onweerstaanbare sexy miljonair Luke Carter aanbied haar te helpen, zijn het niet enkel de angsten die haar gedachten beheersen.
...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik bevind me in een staat van half wakker zijn en half slapen, iets wat ik altijd bloed irritant vind. Het enige wat ik wil is gewoon verder slapen, maar mijn lichaam is het daar duidelijk niet mee eens.
Nou, pech hebben voor mijn lichaam want ik lig veel te lekker om volledig te ontwaken.
Ik nestel me nog iets dichter tegen de warme oppervlakte waar ik tegenaan lig en laat een tevreden zucht uit mijn mond ontsnappen. Maar het duurt niet lang voordat mijn lichaam me wederom tegenwerkt en haast dwingt om wakker te worden.
Best, nog een paar minuten en dan sta ik op.
Langzaam open ik mijn ogen en merk dat het wel erg licht is in mijn slaapkamer — lichter dan normaal.
Gefrustreerd draai ik me met samengeknepen ogen iets om zodat ik niet langer meer in het felle licht hoef te kijken.
'Goedemorgen, schone slaapster,' zegt een diepe, hese stem ineens die me meteen weer laat ontspannen.
'Hmm, goeiemorgen,' mompel ik nog half in slaap. Ik glimlach als ik mijn hoofd weer op mijn comfortable, maar enigszins harde kussen laat rusten.
Sinds wanneer zijn mijn kussens niet meer zacht? Ach wat boeit het, het ligt fijn.
'Wist je dat je in je slaap soms zachtjes zucht? Het is heel schattig,' zegt diezelfde stem weer, dit keer grinnikend.
'Oh?' reageer ik, niet half wetend waar we het nu eigenlijk over hebben. Ik wil gewoon slapen, of is dat soms teveel gevraagd?
Wacht eens even...
Meteen ben ik klaarwakker als ik me bewust realiseer dat ik niet alleen ben.
Heel voorzichtig draai ik mijn hoofd zodat ik op kan kijken.
Niemand minder dan Luke Carter kijkt met een tevreden grijns op me neer. Hij heeft zijn ene arm onder zijn hoofd gelegd en zijn andere arm ligt om mijn middel heen.
Oh, juist ja, we waren op de bank in slaap gevallen.
Dan besef ik me ineens dat we wel héél knus tegen elkaar aanliggen en dat mijn hoofd helemaal niet op een kussen ligt. Blijkbaar zijn we in onze slaap van positie geruild, want dit keer ben ík degene die met mijn hoofd op zijn borstkas ligt.
Oh mijn god...
Snel werk ik me van hem af, maar pleur daarbij bijna van de bank af.
Luke weet me nog maar net op tijd op te vangen en me terug te trekken op de bank, maar daardoor beland ik bovenop zijn borstkas met onze gezichten steeds millimeters van elkaar verwijderd.
Holy guacamole...
'Wow, voorzichtig. We moeten niet hebben dat je...' Luke's stem sterft langzaam weg als ook hij ziet hoe dicht onze gezichten bij elkaar zijn.
