[UNEDIT VERSION] 𝟏𝟖+ || Gabriella Sinclair worstelt haar hele leven al met angsten, maar wanneer de onweerstaanbare sexy miljonair Luke Carter aanbied haar te helpen, zijn het niet enkel de angsten die haar gedachten beheersen.
...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Bijtend op mijn onderlip staar ik naar de auto die een paar meter verderop staat.
Ik sta in de parkeergarage van Luke z'n penthouse, waar ik nu al minutenlang aan het tobben ben over wat ik moet gaan doen.
Als deel van mijn therapie moet ik van Naomi het autorijden langzaam weer gaan opbouwen, in de hoop dat ik daarmee mijn angst wat meer onder controle krijg.
Ik zit er al een paar dagen tegenaan te hikken, maar vanochtend was ik wakker geworden en voelde ik eindelijk genoeg moed om het te proberen.
Ik laat mijn blik door de parkeergarage dwalen.
Als ik nou gewoon eerst hier ga rijden. Het is groot, redelijk leeg en bovenal is er niemand te bekennen.
Ik haal mijn telefoon uit de kontzak van mijn jeans en druk op een van de sneltoetsen. Na slechts twee keer over te zijn gegaan, wordt er al opgenomen.
'Hey babe,' klinkt Luke's warme stem aan de andere kant van de lijn.
De vlinders in mijn buik gaan meteen weer tekeer, zoals altijd als ik Luke z'n stem hoor. Soms voelt het gewoon nog onwerkelijk dat we een koppel zijn.
'Hey,' begroet ik hem licht blozend terug. 'Ben je druk?'
Vandaag is mijn vrije dag, maar Luke was vanochtend al vroeg naar kantoor vertrokken, zelfs nog voor ik wakker werd.
Nou ja, volgens mij ben ik half wakker geworden toen hij me een kus gaf voor hij naar zijn werk ging, maar die kus kan ook enkel in mijn droom zijn geweest.
'Ik heb wel een paar minuten,' zegt hij waarbij ik wat gerommel op de achtergrond hoor. 'Wat is er?'
'Ik wilde eigenlijk alleen vragen of je het goed vind als ik je Audi even leen om te oefenen met rijden?'
'Dat hoef je helemaal niet te vragen, dat weet je toch?' zegt hij. 'Weet je waar de sleutel ligt?'
'Mhm,' hum ik.
Ik zal maar niet zeggen dat ik die al in mijn hand heb.
'Top.' Er klinkt wat mannelijk gemompel bij hem op de achtergrond en Luke slaakt een zucht. 'Babe, ik moet door naar een vergadering.'
'Ga maar gauw. Ik zie je wel weer als je thuiskomt.'
'Ik wou dat het al zover was,' mompelt hij voor hij weer op normale toon verder praat. 'Doe voorzichtig en push jezelf niet teveel, oké? Als het nu niet lukt met autorijden, dan wel een andere keer.'
Dit is één van de redenen waarom ik van hem hou; hij geeft me de tijd en ruimte om aan mezelf te werken, en daarbij krijgt hij het voor elkaar om me met een paar woorden meer zelfvertrouwen te geven.
