[UNEDIT VERSION] 𝟏𝟖+ || Gabriella Sinclair worstelt haar hele leven al met angsten, maar wanneer de onweerstaanbare sexy miljonair Luke Carter aanbied haar te helpen, zijn het niet enkel de angsten die haar gedachten beheersen.
...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Drie weken.
Drie fucking weken heeft Luke in Milaan moeten blijven voor ze het project eindelijk weer op de rails hadden gekregen.
Maar nu — na drie weken — ga ik hem eindelijk weer in levende lijve zien. Geen FaceTime meer, geen belletjes die snel moeten worden afgekapt, en bovenal geen afstand meer.
De afgelopen weken heeft me enkel stress opgeleverd. Ik ben er zelfs van afgevallen — al is het voor mij niet echt een schande om die vijf kilo te missen.
Gehaast loop ik de parkeergarage uit en volg het looppad dat me naar de ingang van het vliegveld brengt.
Gelukkig was er nog plek om te parkeren in de garage die het dichtstbij de ingang is — zelfs al kost me wat flink wat extra aan parkeergeld.
Maar dat boeit me niet. Ik ben immers al laat en ik wil Luke onder geen beding mislopen. Niet nu ik hem eindelijk weer na lange tijd kan zien.
Vanmorgen had ik al mijn moed bij elkaar geraapt en met mezelf de afspraak gemaakt dat ik deze middag zélf naar het vliegveld zou rijden om Luke op te halen.
Het heeft me bijna een zenuwinzinking gegeven, maar het is me gelukt. Als ik nu alleen mijn handen nog kan laten stoppen met trillen, dan zou dat helemaal top zijn.
Doordat ik onderweg zo vaak moest stoppen om mijn zenuwen onder controle te krijgen, ben ik nu aan de late kant. Volgens de vluchtinformatie die Luke me had toegestuurd, zou hij rond half vijf moeten landen.
Het is nu tien voor half vijf.
Snel haast ik me naar de ingang van de enorme luchthaven waar het een drukte van belang is. Eenmaal binnen kijk ik zoekend om me heen naar bordjes die me kunnen vertellen waar ik de juiste aankomsthal kan vinden.
In mijn jaszak begint ineens mijn telefoon luidruchtig "Ice, Ice, Baby" af te spelen, wat me een aantal starende blikken van omstanders oplevert.
Waarom heb ik die verrekte ringtone nog altijd niet veranderd?
Ik neem op zonder het nummerweergave te checken, aangezien ik door de ringtone toch al weet wie me belt.
'En?' vraagt Laurie, nog voor ik zelf iets kan zeggen. 'Hoe ging het?'
Ik had haar verteld dat ik van plan was Luke op te halen en daar had ze me als een echte cheerleader in aangemoedigd. Dat gaf me meteen ook het laatste zetje om het ook daadwerkelijk te doen.
'Nou, ik ben er maar vraag niet hoe.'
Het is een wonder dat ik überhaupt nog voor Luke's aankomst hier ben.
'Babe, weet je hoe knap het is dat je zelf naar zo'n drukke plek bent gereden. Wees nou eens trots op jezelf.'
'Mhmm,' hum ik terwijl ik nog altijd opzoek ben naar de juiste aankomsthal. 'Ik denk alleen wel dat Luke straks terug moet rijden, want ik tril nog steeds.'
