[UNEDIT VERSION] 𝟏𝟖+ || Gabriella Sinclair worstelt haar hele leven al met angsten, maar wanneer de onweerstaanbare sexy miljonair Luke Carter aanbied haar te helpen, zijn het niet enkel de angsten die haar gedachten beheersen.
...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik weet niet hoelang ik al wanhopig naar adem zit te happen, maar het voelt als een eeuwigheid. Half krijg ik mee dat iemand voor me neer hurkt en tegen me begint te praten.
'Gabriella, focus je op mij.'
Met moeite weet ik mijn ogen op de persoon te richten die voor me zit.
'A-April?'
Wat doet Luke's z'n date hier?
'Ik zal je helpen, oké?' zegt April in een kalmerende stem en typt vervolgens kort iets op haar telefoon voordat ze hem naast zich neerlegt op de tegelvloer.
Dan richt ze haar volledige aandacht op mij. 'Oké, Gabriella, doe mij na. In...'
April's schouders gaan omhoog als ze door haar neus inademt.
'En uit...'
Haar schouders zakken als haar adem weer door haar mond ontsnapt.
'In...' zegt ze nogmaals, en dit keer doe ik met haar mee. 'En uit...'
Mijn adem komt met horten en stoten uit mijn mond, maar ik blijf proberen haar ritme na te doen. Samen herhalen we de ademhalingsoefening een aantal keer, maar ik voel de paniek nog steeds niet afnemen.
'D-dit is zo s-stom...' weet ik moeizaam uit te brengen.
Wordt kalm, verdorie!
'I-ik weet niet...' Pas als na een nieuwe teug adem, kan ik weer praten. 'Ik weet niet... niet eens waarom ik zo in p-paniek ben.'
April vouwt haar handen over de mijne die nog steeds hevig trillen en dwingt me haar aan te kijken.
'Het is helemaal niet stom. Jij kan er niks aandoen als je een paniekaanval krijgt, dus probeer die gedachte van je af te zetten en je enkel te focussen op je ademhaling.'
Ik probeer te doen wat ze zegt, maar het werkt niet. Het lijkt eerder alsof de paniek alleen nog maar meer toeneemt.
Dat wordt bevestigd als de frons op April's voorhoofd steeds dieper wordt.
Mijn trillende hand schiet omhoog naar mijn borstkas. Het voelt alsof alles daar wordt dichtgeknepen, inclusief mijn luchtpijp.
Mijn vingers boren zich in mijn huid, terwijl ik wanhopig opzoek ben naar iets wat mij kan helpen.
Het voelt alsof ik doodga...
Ineens vliegt de deur van het damestoilet open en klinken er zware voetstappen.
'Gabi?' Die stem herken ik uit duizenden.
'Luke...' breng ik verstikt uit.
Ik krijg niet precies mee wat er wordt gezegd, maar algauw maakt April plaats voor Luke die meteen voor me neerhurkt.
