𝐀𝐥𝐥 𝐓𝐡𝐞 𝐋𝐢𝐭𝐭𝐥𝐞 𝐓𝐡𝐢𝐧𝐠𝐬

𝟑𝟎 | 𝐒𝐮𝐦𝐦𝐞𝐫 𝐏𝐚𝐫𝐚𝐝𝐢𝐬𝐞

Ik kreun vermoeid als ik me omdraai terwijl ik langzaam ontwaak.

'Oh godzijdank! Je bent eindelijk wakker.' Het eerste wat ik zie als ik mijn ogen open doe, is de opluchting die van Laurie's gezicht is af te lezen.

Ik schenk Laurie een zwak glimlachje als ik mijn handen onder mijn hoofd duw en die op de zachte kussen laat rusten. Dan valt mijn blik ineens op de kleding die ze aan het aantrekken is.

'Hé, je hebt je koffer terug,' merk ik op.

'Mhmm, die van jouw staat daar.' Ze wijst naar mijn Tiffany blauwe koffer die bij de deur staat en wurmt zich verder in haar spijkershort. 'Wacht, hoe wist je dat onze koffers er niet waren?'

Ik werk mezelf omhoog, nog altijd last van wat hoofd- en oorpijn, en ga rechtop zitten in het kingsize hemelbed.

'Ik ben vannacht wakker geworden en met een half slaapdronken kop naar buiten gewaggeld waar ik Luke op het strand tegen kwam. Hij heeft me alles verteld.'

Ze trekt haar wenkbrauw op. 'Dus jullie hebben het weer goed gemaakt?'

Laurie trekt het shirt uit waar ze in heeft geslapen, zich niks aantrekkend dat ze in haar bralette voor me staat — we hebben elkaar immers al ontelbare keren in ondergoed gezien — en verruilt het shirt voor een witte tanktop die ze bij haar shorts instopt.

'Um, weet ik niet...' Niet dat Luke en ik echt ruzie hebben, denk ik, maar ik kan haar moeilijk over de kus gaan vertellen.

Ik haat het om iets voor haar te verzwijgen. We vertellen elkaar altijd alles.

'Sorry dat ik zo'n last ben tijdens deze vakantie,' zeg ik om snel van onderwerp te veranderen.

Laurie staakt haar poging om haar blonde haar in een paardenstaart te doen en draait zich fronsend naar me toe. 'Waar heb jij het nou weer over? Je bent helemaal geen last.'

Ik sla mijn ogen neer en frunnik aan de zoom van het laken. 'Luke vertelde me dat jullie met de trein én auto hier zijn gekomen, iets wat vele malen langer duurt dan met het vliegtuig... allemaal dankzij mij.'

'Dus? Weet je hoe leuk dat was!' Laurie springt naast me op bed en grijpt mijn schouders vast als ze op haar knieën gaat zitten. 'Ik heb zoveel gezien, Gabs; bergen, meren, kleine schattige dorpjes... iets wat ik nooit vanuit het vliegtuig gezien zou hebben. Ik baalde alleen dat jij het niet kon zien, maar ik heb foto's gemaakt!'

Ik bijt onzeker mijn lip als ik haar vanonder mijn wimpers aankijk. 'Vond je het echt niet erg?'

Laurie schud haar hoofd. 'Babe, geloof me; wij vonden het echt niet erg.'

Dat is precies wat Luke ook zei. En afgaande op Laurie's oprechte enthousiasme die door haar stem klinkt als ze over de reis praat, begin ik het nu toch te geloven.

'Ik geef nu zelfs de voorkeur om te reizen met de auto. Je kan stoppen wanneer je wilt en je benen even strekken bij een prachtig meer of een leuk stadje, wat wil je nog meer?' Laurie's ogen glunderen gewoon als ze door ratelt. 'Het was alsof we een roadtrip door Europa aan het doen waren. Weet je hoe vet?!'