𝐀𝐥𝐥 𝐓𝐡𝐞 𝐋𝐢𝐭𝐭𝐥𝐞 𝐓𝐡𝐢𝐧𝐠𝐬

𝟎𝟑 | 𝐌𝐨𝐬𝐭 𝐔𝐧𝐩𝐥𝐞𝐚𝐬𝐚𝐧𝐭 𝐃𝐫𝐢𝐯𝐞

Ik schuif op de voorbank van Lukes zwart glimmende pick-up truck. Wat zijn die auto's – sorry, trucks – toch een bak beesten. Nog slecht voor het milieu ook. Maar ik houd wijs mijn mond dicht.

Luke geeft me de taartendoos aan en sluit de deur aan mijn kant om vervolgens zelf naar de bestuurderskant te lopen.

Ik hou m'n ogen op de doos gericht, in een poging mijn toenemende zenuwen onder controle te krijgen. Dat, en ik maak hem daarmee duidelijk dat ik geen behoefte heb aan een gesprek dat uiteindelijk toch wel uit zal lopen in irritaties.

Luke start de truck en voegt spoeltjes tussen het drukke verkeer waarna hij richting de andere kant van de stad rijdt.

Ik slaak inwendig een zucht en richt me op de weg terwijl we zwijgend aan de rit naar het huis van Laurie en Josh beginnen.

Toch kan ik het niet laten om Luke vanuit mijn ooghoek op te nemen.

De laatste keer dat ik hem had gezien zag hij er al goed uit, maar nu... Mijn God! Als je zou zeggen dat hij modellen werk doet, dan zou ik je ook geloven.

Zijn donkerbruine haar is warrig, maar niet op een slonzige manier. Ik zou bijna zeggen op een sexy manier, maar nee, die kant wil ik niet opgaan met mijn plaaggeest van vroeger.

Zijn donkerbruine, haast zwarte ogen gaan momenteel schuil onder een zonnebril, en zijn goudbruine huid (die nog meer aanwezig is dan normaal) geeft hem een gezonde en ja, helaas, sexy uitstraling.

Al vraag ik me nu wel af hoe hij aan die tint komt, aangezien Chicago niet bepaald een van de zonnigste plekken in de staat is. Misschien pakt hij wel de zonnebank. Maar die optie schuif ik al snel aan de kant want daar is hij absoluut geen type voor.

Tijdens Lauries bruiloft had ik wel wat opgevangen dat Luke soms voor zijn werk naar het buitenland moet, dus misschien dat hij daar wel aan zijn bruine kleurtje is gekomen.

Ondanks dat ik hem al jaren ken, weet ik nog steeds weet ik niet wat voor werk hij nou precies doet.

Ik weet dat hij –op het moment dat mijn familie en ik naar New York vertrokken – bij een constructie bedrijf werkte. Afgaande op de bouwspullen die ik net in de laadbak van z'n pick-up truck zag liggen, gok ik dat hij nog steeds werkzaam is in de bouw.

Ik zou het hem natuurlijk ook gewoon kunnen vragen, maar dat zou betekenen dat ik een gesprek met hem moet aangaan en dat is nou net niet waar ik op zit te wachten.

De radio staat zachtjes aan waardoor de stilte in de auto niet helemaal ongemakkelijk is. Luke lijkt zich op z'n gemak te voelen, want hij zit ontspannen achter het stuur met zijn blik op de weg gefocust.

Verdikkie. Waarom kan ik niet zo relaxed zijn achter het stuur?

Zo onopvallend mogelijk neem ik hem weer in me op. Mijn ogen dwalen naar het stoppelbaardje die hem naar mijn mening nog aantrekkelijker maakt.
Lukes gespierde bovenarmen vullen het witte T-shirt goed en ik weet bijna zeker dat de rest van zijn lichaam net zo gespierd is, waardoor mijn aanname dat hij in de bouw werkt steeds overtuigender wordt.