𝐀𝐥𝐥 𝐓𝐡𝐞 𝐋𝐢𝐭𝐭𝐥𝐞 𝐓𝐡𝐢𝐧𝐠𝐬

𝟎𝟕 | 𝐍𝐢𝐠𝐡𝐭 𝐔𝐧𝐝𝐞𝐫 𝐓𝐡𝐞 𝐒𝐭𝐚𝐫𝐬

Tegen de tijd dat de laatste mensen weggaan is het al donker. Josh en Laurie zijn nog afscheid aan het nemen van hun familie en Luke heb ik al ruim een uur niet meer gezien nadat hij het huis in was gegaan om een telefoontje aan te nemen.

Het zou me niks verbazen als hij inmiddels ook al vertrokken is.

Wel een beetje flauw dat hij geen gedag tegen me heeft gezegd, en dat terwijl we best een gezellige middag hebben gehad – ondanks zijn vervelende gedrag.

De muziek door de speaker speelt en de lichtslingers die van het huis tot aan de bomen achter in de tuin reiken, geven een knus gevoel als ik begin met opruimen.

Ik moet toch wachten totdat Laurie me naar huis kan brengen dus kan ik mezelf in de tussentijd net zo goed nuttig maken.

'Hulp nodig?' klinkt ineens een diepe warme stem achter me.

Oh god.

Met een ruk draai ik me om en zie daar laatste persoon staan die ik hier had verwacht nog te zien.

Mijn hand ligt nog tegen mijn hart, die ik als een gek tekeer voel gaan. Of dat komt door de schrik, óf door de knappe man die voor me staat, blijft de vraag.

Ik kies voor het laatste.

'Miles!' roep ik verrast. 'Ik dacht dat je al naar huis was.'

Hij haalt zijn schouders op waardoor het zwarte T-shirt strak om zijn brede schouders spant. Oh sweet lord...

'Ik dacht; ik blijf nog wat langer om te helpen met opruimen,' zegt hij grijnzend als hij dichter naar me toe komt lopen.

Oh nee... niet dichterbij komen want dan kan ik niet helder nadenken!

'Oh, eh, wat aardig van je,' zeg ik zacht en probeer me zo nonchalant mogelijk te gedragen door tegen de picknick tafel te leunen. Hopelijk heeft hij zo niet door dat zijn aanwezigheid me zenuwachtig maakt.

Meer dan alleen zenuwachtig.

Miles overbrugt de ruimte tussen ons en brengt zijn lippen naar mijn oor.

'Of misschien had ik een excuus nodig om nog jou nog iets langer te zien,' zegt hij met een stem waar de honing haast vanaf druipt.

Holy shit...

Ik kan me niet herinneren dat zijn stem ooit zó sexy heeft geklonken. Het maakt me week in m'n benen.

Een grijns speelt om zijn mondhoeken als hij zich terugtrekt, wat me licht laat huiveren.

'J-je wilde mij zien?' Oh fantastisch, daar gaan we weer met het gestotter. Deze man maakt pap van mijn brein door enkel tegen me te praten.

'Ja,' zegt Miles. 'Ik heb je echt gemist, Gabi. Het is jammer dat we geen contact hebben gehouden toen je naar New York vertrok.'

Hij heeft me gemist?! Miles freaking Greyson heeft míj gemist? Krijg nou wat!