𝐀𝐥𝐥 𝐓𝐡𝐞 𝐋𝐢𝐭𝐭𝐥𝐞 𝐓𝐡𝐢𝐧𝐠𝐬

𝟒𝟏 | 𝐀𝐭 𝐋𝐚𝐬𝐭

Hij houd van me.

Luke Carter houd van míj.

Die paar woorden blijven zich constant in mijn hoofd afspelen, helemaal nu Luke er alles aan doet om mijn aandacht op hem gefocust te houden. Wat hij overigens met alle gemak voor elkaar krijgt.

Niet dat daar veel voor nodig is.

Hij kust me zo wanhopig en liefdevol tegelijk, dat mijn hart bijna explodeert.

Weg is alle pijn en verdriet van eerder, zelfs al is het maar voor even, want wat er nu overblijft is verlangen, lust en zoveel liefde.

Ik verbreek onze kus, enkel om van zijn schoot te kruipen en op te staan. Zonder iets te zeggen steek ik mijn hand naar hem uit die hij zonder te aarzelen vastpakt.

Ik leid hem aan zijn hand de slaapkamer in. Bij het bed laat ik hem pas los en draai me naar hem toe waar ik meteen zijn liefdevolle blik ontmoet.

Ik bloos licht onder zijn intense blik maar weersta de neiging om mijn onderlip te bijten. Toch geeft zijn blik me de moed om de eerste stap te zetten, zonder het oogcontact met hem te verbreken.

Langzaam duw ik de bandjes van het zomerjurkje van mijn schouder waarmee ik een sexy zwartkanten bh onthul. De jurk blijft op mijn heupen hangen, maar ik doe nog geen moeite om me volledig uit te kleden; de blik van Luke houd me daarvoor teveel in z'n greep.

Het maakt niet uit hoevaak hij me al in mijn lingerie of zelfs naakt heeft gezien, elke keer krijgt hij diezelfde blik in zijn ogen — een die me mooi en begeerd laat voelen.

Bijna net zo langzaam trekt hij zijn shirt over zijn hoofd en gooit die neer op de grond, wat ervoor zorgt dat ík nu verlangend naar hem kijk.

Ik kan mezelf niet bedwingen en laat mijn vingertoppen vederlicht over zijn borstkas en buikspieren glijden. Mijn aanraking zorgt ervoor dat ik hem licht onder mijn vingers voel huiveren.

Deze man is zó mooi, in meer opzichten dan één.

Ik bedoel, dit is de man die constant rekening houd met mij en mijn gevoelens — mijn angsten. Hij is degene die net zolang wilde wachten tot ik er klaar voor was om die allerlaatste stap te zetten. En zelfs als ík dacht dat ik er klaar voor was, is hij telkens degene geweest die wist dat ik er nog niet zover was.

Luke kent mij beter dan dat ik mezelf ken.

Ik gun iedereen iemand die zo geduldig en begripvol is als Luke Carter — maar deze man van mij is, en als het aan mij ligt zal ik hem nooit meer laten gaan.

Mijn blik dwaalt via zijn gespierde borstkas terug naar zijn ogen en zie dat hij mij eveneens aankijkt, nog altijd even liefdevol en verlangend. Zijn borstkas gaat net zo gejaagd op een neer als die van mij waardoor het wel duidelijk is wat we beiden willen.