[UNEDIT VERSION] 𝟏𝟖+ || Gabriella Sinclair worstelt haar hele leven al met angsten, maar wanneer de onweerstaanbare sexy miljonair Luke Carter aanbied haar te helpen, zijn het niet enkel de angsten die haar gedachten beheersen.
...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik lig als een balletje opgerold in de hoek van de enorme hoekbank in de woonkamer. Laurie heeft het andere deel ingenomen en hangt als een halve debiel op de bank. Ze heeft haar benen over de rugleuning gegooid en met haar hoofd hangt ze over de rand van de zitting waardoor ze praktisch ondersteboven naar de tv kijkt.
Vandaag is het weer een regenachtige dag hier in Italië, dus zitten we aan huis gekluisterd.
Dit keer vind ik dat niet zo erg. Niet enkel omdat het totaal geen straf is om in deze villa te verblijven, maar ook omdat ik niks hoef te doen wat me angst aanjaagt — iets wat ik gisteren wel moest doen.
De anderen (voornamelijk Luke) dachten dat het een goed idee zou zijn om mijn angst voor varen aan te pakken.
Dat was een slecht — héél slecht — idee.
De jacht die hij voor ons had geregeld mocht dan nog zo mooi en luxueuze zijn, maar dat zou me niet helpen om over mijn angst te komen.
Dat resulteerde er in dat ik me de hele tocht in een van de hutten had opgesloten waarbij ik me angstvallig aan de, met bouten vastgezette, meubels had vastgeklampt. Geen idee wáár ik me aan vast had gehouden — het kon een tafel, of kast of zelfs het bed zijn — zolang het maar niet bewoog. Dat deed de jacht al genoeg uit zichzelf.
Terwijl ik me daarbinnen had verschanst en tot de Goden zat te bidden dat ik niet in een levensechte versie van de Titanic terecht zou komen, waren de anderen in alle staten geweest.
Ik had namelijk in mijn vlaag van paniek de deur op slot gedaan én de eerste de beste stoel die ik kon vinden ertegenaan gezet, in de hoop dat het water me niet zou bereiken als we naar de bodem dreigden te zinken.
Absurd, ik weet het, maar blijkbaar heb ik dat dus echt gedaan — iets wat ik me niet kan herinneren.
Ik weet niet wát er in mijn hoofd omgaat als ik in paniek raak, maar ik verander daardoor compleet in een gestoorde maniak.
Doordat ik de deur op slot had gedaan, konden de anderen met geen mogelijkheid binnenkomen om te checken of ik oké was — wat ik overduidelijk niet was.
Volgens Laurie hadden Josh en Luke zelfs op het punt gestaan om de deur in te trappen, ook al had Luke er allang voor gezorgd dat de kapitein rechtsomkeert naar de haven had gemaakt.
Gelukkig had Laurie ze kunnen tegenhouden totdat een van de crewleden met een reservesleutel aan was komen zetten.
Binnen een paar tellen waren ze mijn hut in komen stormen — de stoel had blijkbaar geen ene nut gehad — en hadden me half laveloos op de grond gevonden.
