ពាក់កណ្ដាលរាត្រី*
គ្រប់គ្នានៅក្នុងភូមិគ្រឹះសុទ្ធតែកំពុងតែលង់លក់ជាប់នៅក្នុងសុបិន្តរបស់ខ្លួនដែលកើតមានឡើងរាងៗខ្លួន អំឡុងពេលដែលបរិយាកាសស្ងប់ស្ងាត់ឮតែសម្លេងខ្យល់បែរជាមានបុរសម្នាក់បានលេចមុខឡើងមិនដឹងថាប្រភពចេញមកពីខាងណា
នាយព្យាយាមតោងបង្អួចដែលមិនបានបិតដើម្បីផ្លោះចូលមកខាងក្នុងបន្ទប់របស់xiao zhan
"ហ៊ឺស...បានហើយ!យប់នេះឯងនឹងក្លាយជារបស់យើងណាក្មេងតូច...."នាយចូលមកដល់បន្ទប់សម្លឹងមើលអ្នកដែលគេងបែរខ្នងលើពូកអាក្រាតកាយដោយមានភួយបិតបាំងត្រឹមពាក់កណ្ដាលខ្លួនបង្ហាញខ្នងដ៏សខ្ចីទាក់ទាញដល់អ្នកដែលបានឃើញសឹងតែទ្រាំមិនបាន
"សួស្ដី....."សម្ដីមាំនិងសោះកក្រោះពោរពេញទៅដោយឈាមត្រជាក់បានបន្លឺឡើងពីក្រោយខ្នងរបស់kyoជាហេតុធ្វើឲ្យkyoឆ្ងល់ជាខ្លាំង ក្រែងxiao zhanគេងបន្ទប់តែម្នាក់ឯងទេឬ?
"ឯងជាអ្នកណា???"kyoងាកទៅក្រោយសម្លឹងមើលទៅអ្នកដែលឈរឱបដៃផ្អែកនឹងជញ្ជាំងក្បែរបង្អួចដោយគ្រោងនូវសម្លៀកបំពាក់គេងយប់របស់ប៉ាxiao zhan(ខ្ចីអាវឪក្មេកពាក់)
"សំណួរនេះយើងជាអ្នកសួរឯងទើបត្រូវ!"yibo
"តាមពិតជាមនុស្សខ្វាក់ឯងទេឬ??ភ្លេចយើងហើយ?យើងជាមនុស្សម្នាក់ដែលជួបឯងជាមួយនឹងxiao zhanនៅមន្ទីរពេទ្យ ឈ្មោះរបស់យើង.."និយាយមិនទាន់ផុតពីមាត់ផងក៏ត្រូវអ្នកម្ខាងទៀតនិយាយកាត់
"កូនមីsp kyoទេឬ????"yibo
"ឯង....!!!!!!"រាងក្រាស់ស្រាប់តែក្រោធនៅពេលអ្នកម្ខាងទៀតហៅខ្លួនថាសំផឹង
"កុំគិតថាខ្លួនឯងអស្ចារ្យឲ្យសោះ!ឯងត្រឹមជាមនុស្សខ្វាក់តែប៉ុណ្ណោះ!"kyo
"យើងដូចជាមិនបាននិយាយថាយើងអស្ចារ្យទេ...ត្រចៀកសុទ្ធតែអាចម៍ទើបស្ដាប់ច្រឡំបែបនេះ!ខ្វេះចេញទៅ!"yibo
"ឯង....អាចង្រៃ!!!!!!!!!!!"kyoទ្រាំមិនបានក៏រត់ទៅរករាងក្រាស់បម្រុងនឹងដាល់នាយមួយដៃ តែនាយរហ័សក៏គេចចេញទាន់ នាយអាចដឹងពីចលនាអ្នកម្ខាងទៀតផ្លាស់ទីបានតាមរយៈសម្រឹបជើងនិងប្រើអារម្មណ៍ដើម្បីអាចដឹងពីអ្នកក្បែរខ្លួន