Büyük Adamın Küçük Kadını

25-Oyun

Önce beğenelim mi? 🖤

  Babamı karşımda görmemin şokunu atlatamamışken sorduğu soruyla neye uğradığımı şaşırmıştım. Duymuş muydu bizi?

"Söyle bakalım kızım sakladığın şey ne?"

Gamze'nin kollarından sıyrılıp, dik bir konum almaya çalıştım yatakta...

"Baba... Ben..." Gamze'ye kaçamak bir bakış attım. Gözleriyle anlat der gibi baktı bana, derin bir nefes çektim içime. Dediği gibi anlayışsız insanlar değildi ailem.

"Ben sizi yalnız bırakıyım." Gamze elimi destek verircesine sıkıp odadan çıktı. Babam ve annemle baş başa bıraktı bizi.

  Babam yanıma geçip oturdu. Annemde arkamda, başımda dikilip elini omzuma bıraktı. "Anlat bakalım." elini dizime yasladı. Destek olmak istercesine...

  "Baba... B-ben birisini seviyorum." kafam eğik kucağımda birleştirdiğim ellerime bakıyordum. "O-oda beni seviyor, sanırım." kafamı kaldırıp kısa bir bakış attım babama, çekiniyor bakamıyordum ki...

"Hımm..." yaptı babam düşünceli bir sesle. "Bu delikanlı Ali olmasın sakın?" soru sorarcasına değilde bildiğini belli edercesine söylemişti. Şaşkınlıkla babamın suratına bakakaldım.

"Baba sen ner-" cümlemi tamamlamadan babam uzanıp yanağımı okşadı.

"Nereden mi biliyorum. Ah benim güzel kızım adamın yanında elinin ayağına nasıl dolaştığını, gözlerinin nasıl parladığını görmüyormuyuz sanıyorsun?" annemde biliyordu. O kadar çok mu belli etmiştim. Oysa onca zaman boyunca kendi içimde yaşadığımı sanıyordum...

"Sonunda gördü demek seni Ali." başımı salladım. Utancımdan yüzüne bakamıyordum.

  "Ne zamandır kızım?" diye sordu. Annem arkamda durmuş sırtımı sıvazlıyordu. Çok iyi gelmişti. Hem sırtım rahatlıyor hem de gevşememe yardımcı oluyordu.

"Bir ay kadar oldu baba. B-ben çekindim söylemeye. Yanlış anlarsınız diye söyleyemedim." eliyle çenemden tutup yüzümü yukarı kaldırıp göz göze gelmemizi sağladı.

"Neyden çekindim yavrum? Kaç zamandır söylemen için gözlerinin içine bakıyoruz. Sevda bu yavrum utanması çekinmesi mi olur bunun. Hem..." dedi duraksadı. Anneme baktı o sıra da "Ali'den daha iyi bir damat mı bulacağız?" ikisi de gülümsedi.

"Siz şimdi karşı çıkmıcakmısınız?" söyledikleriyle içim bin kat daha rahatlamıştı.

"Y-yani onaylıyor musunuz?" şaşkınca babama bakıyordum.

"Ali oğlum gelipte onayımızı isterse neden karşı çıkalım." gülümsedim. Minnetle dizim de duran elini sıktım.

"Teşekkür ederim sizi çok seviyorum." gözlerim yaşlı babama baktım. Sarılmak istiyordum ama sırtımın ağrısından ani hareket edemiyordum hala.

"Bizde seni seviyoruz yavrum. Hadi uzan dinlen biraz çok durma böyle." annemin desteğiyle yavaşça uzandım. Annem alnımdan öptü, gözleri ışıldıyordu.

"Çok sevindim kuzum. Oğlum derdim şimdi gerçekten oğlum oldu." gülümsedi. "Beni bu kadar mutlu edemezdin." yüzümü okşadı. Bunca zaman ailem ne der diye düşünüp kendi kendimi yemiştim. Boşunaymış meğer herşey.

Ali'ye söylemeliydim. Gerçi bana posta koyup gitmişti. İçime dokunmuştu evet ama haklı olduğunu da biliyordum. Kızmak istiyor ama kızamıyordum da... Ama ilk seferde benden vazgeçecek olduğunu düşündükçe içimde ki ateş daha da harlanıyordu.