Kitabımı yayımladığım tarih:
6 Aralık 2020
Doğu'nun çocukları, ya bu illet töreye karşı gelip ayağıyla ezecekler ya da boyunlarına geçirilen urgana razı olacaklardı.
"Ben Asel Hayman. Dayatılan bu hayatı kendi elimle hazırlayıp, aşık olduğum bu adam...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Açıklama! Ne çok açıklama yapmıştım oysa ki! Sizin sitemlerinize kulak tıkamak değil mevzu bahis. Benim dünyam burası. Birilerine sesimi duyurmak, bir yerlere gelme çabası içinde olmadım, olmayacağım. Kimseyi kırmak niyetinde de hiç değilim. Sabırsız bir ben vardım yazarken; ama bu sabırsız yanım zamanla yok oldu. Yazacak nice nice kitaplarımın olduğu doğru. Yazmak için bir şeylerin eksikliği var evet. Açık sahneleri sileceğim için geri alma kararı aldım. Buna ani bir kararla birlikte hareket etmem gerekiyordu.Sizden anlayış beklediğimi söylemiyorum, bunu kimseden istemiyor da! Sadece kırıcı olanlar cevaplarını alarak engeli yiyorlar. Kitabı silerek, takibi bırakmak zor değil. Kalanlara lafım yok, sadece bu tür mesajlara ayıracak kafam yok. Sizi anlıyorum. Kitabımın bitimiyle ilgili heyecan dorukta. Bunun değişimi için çok yorum gelmişti. Değişti, evet. Ama eski tadı veremiyorsa, almadığımdan. Şimdi bırakın sitemleri de yazdığım kadarıyla okuyun. İsterseniz ❤️
İyi okumalar
Elindeki kitabı tutan parmak boğumları sıktığı için morarmıştı neredeyse. Hayır yani neden zorluyordu anası!?
"Kız kime diyorum? Kalkıp hazırlan."
Burnundan soluyarak, sinirli halini gizlemeden satırları okuduğu hâlde anlamayan gözleri çıktı annesinin kara gözlerine. Kitabını elinden bırakmadan yatakta oturan halini de bozmadan ofladı.
"Görücü çağıran sizsiniz. Giyim kuşamda da üstünüze yok! Geldiklerinde cevabımın yine hayır olduğunu da sen söylersin." diyen Asel'in cümlesi Suna hanımı kızdırmıştı.
Ellerini havaya kaldırıp, "Ya sabır." çekti. Kendince sakinliğini koruyan anası yatakta oturan kızının tepesinde dikilen haliyle, "Bana bakasan bu sefer Nermin'in ağzına bizi sakız etme de kalkıp giyin. Zati bi ton derdim var bi de senle uğraşmiyem." diyerek odanın kapısına doğru adımladı.
Asel uzun tırnaklarını geçirdi etine. Laftan anlamaz annesinin arkasından bakıp, konuşsa da etki etmeyeceğini çocukluğundan bu yana tecrübe edinen kendisi, bir kez daha konuşmanın anlamsızlığını anladı. Çünkü karşısındaki kadın teklif etmeye değil haber vermeye gelmişti yine ve yeniden.
" İSTEMİYORUM DİYORUM! NEDEN ANLAMIYORSUNUZ?" Boğazı yırtılırcasına bağırdı annesine. Kapı kolunu tutan anası gersin geri girdi içeri.
Tecrübe mi!? İnsan bildiği doğruları laftan anlamaz ailesine karşı kullanamıyordu ya.. 'Ne meraklılar beni evlendirmeye!' diye geçirdi içinden. Herkes evlenecek diye bir şey yoktu neticede. Ama annesi zaten evde kaldın başıma diye devamlı söyleniyordu.
Suna hanım her zamanki gibi kızının isteklerini hiç duymamış gibi yaparak, beyaz tülbentinin ucunu boynuna doladı ve senin kararının bir hükmü yok bakışını takındı.
