Kitabımı yayımladığım tarih:
6 Aralık 2020
Doğu'nun çocukları, ya bu illet töreye karşı gelip ayağıyla ezecekler ya da boyunlarına geçirilen urgana razı olacaklardı.
"Ben Asel Hayman. Dayatılan bu hayatı kendi elimle hazırlayıp, aşık olduğum bu adam...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yıldıza dokunmayı unutmayın lütfen ♥️♥️
İyi okumalar
Elini saçlarından geçirip yatağın önüne çömelerek oturdu Karahan. Sırtını verdiği duvarla tek bacağını önüne uzattı.
Karahan gözünden akan yaşı silme gereği görmeyip; karşısındaki yatakta sırtını kendisine dönmüş, hıçkırarak ağlayan kadının yanına gitmeyi çok istedi. Asel'in çıplak omuzları ağlamasından dolayı sarsılıyordu. Az önce hırsla balkona attığı bedenini dağınık odaya tekrar getirmişti.
Yatakta cenin pozisyonunda ağlayan, üzerinde sadece beyaz külodu olan çıplak kadına baktı içi ezilerek.. Gözünü kapatıp öylece bir süre bekledi. Onun da sakinleşmeye ihtiyacı vardı. Saatler öncesi yıkmıştı Asel'i.
Açtığı, şişmiş gözlerini boğuştukları için dağılmış yatakta gezdirdi. Güçsüzce uzandığı yataktan doğruldu. Arkasında kalan adamın kendisine baktığını biliyordu. Ağlamıyordu. Sadece iç çekiyordu Asel. Ayağa kalkıp parçalanmış beyaz kumaş parçalarına basarak banyoya ağır ağır adımlarken gözü Karahan'ın yırtarak çıkardığı gömleğinin kopuk düğmelerine gitti. Tek bir tanesi saatler öncesi yüzüne fırlamıştı. Bir kez daha acıyla inleyince, arkasında kalan adamın küfürlü sesini işitti.
Banyonun kapanan kapısıyla yumruk yaptığı elini parkeye geçirdi bir kez daha. 'Onu bu yıkık hale sen getirdin piç herif' dedi Karahan.
Dağılmıştı Asel. Banyonun siyah fayanslarına tutunup attı kendini duşa kabine. Açtığı suyun altında tekrar ağladı Asel. Onu bu hale sokan herkesten alacaktı intikamını.
Tek bir dedikodu her şeyi bitirmeye yetmişti. Sadece içerideki adamı sevmişti. Zaten o da genç kıza ümit vermemiş, yol vermişti.
Kaçan sesli hıçkırığıyla hızla kapattı ağzını. Konaktakilerin ağladığını bilmelerini istemedi. Az öncesini düşününce yoldu kahverengi saçlarını.
Öncesi olanlar👇👇
" Görürsün sen dokunuşları!"
Karahan üzerinden hırsla çıkardığı takım ceketini fırlattı bir köşeye. Sıktığı çenesiyle sinirden gözleri seyiriyor, boynundaki ve alnındaki damarları patlayacak gibi duruyordu.
Karahan gömleğini üzerinden çıkarmadan tahammülsüz parmakları düğmeleri açmayıp; üzerinde yırtarak düğmelerin dört bir yana saçılmasına izin verdi.
Etrafa saçılan gömleğin düğmelerinden bir tanesi Asel'in gözyaşından ıslattığı yüzüne geldi.
Hızlı atan kalbine söz geçiremiyordu. Soluğunu tutmuş, Karahan'ın bunu yapmaması için dua ediyordu. Sevdiği bu acımasız adam ona zorla sahip olmazdı. Değil mi!? Bilemedi ki.. Karahan kendinde değil gibiydi. İlk defa onu; böylesine hırslı, böylesine gözü dönmüş görüyordu. İlerleyen günlerde de böyle olacağını nereden bilebilirdi ki..
