Kitabımı yayımladığım tarih:
6 Aralık 2020
Doğu'nun çocukları, ya bu illet töreye karşı gelip ayağıyla ezecekler ya da boyunlarına geçirilen urgana razı olacaklardı.
"Ben Asel Hayman. Dayatılan bu hayatı kendi elimle hazırlayıp, aşık olduğum bu adam...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Siz de benim için sol alttaki yıldızı parlatarak bana destek olabilirsiniz, seviliyorsunuz ❤️❤️
Yalvarmak yerine acı çekmeyi tercih ederim.😎
İmkan'Sızım ailesi uzun bir aradan sonra merhabalar.. Bu kitabıma başlamadan önce aslında ikiliyi büyük bir ayrılık bekliyordu. Karahan,Dicle'yehiçgitmeyen;ölümiçenbedeniyleAsel'evedaediyordu. Eğer Karahan yaşıyor olduysa bu ihanet olmalıydı benim gözümde. Çünkü öyle soğuyorum.Kurgumu böylelikle yazıyorum. Gerçekleri yansıttığımı düşünüyorum. Aldatan erkeğin olduğu, kadınsa kendine yenik düşerek affettiği bir hayatta yaşıyoruz. Bu demek değil ki kadın affetmeli.. Aksine yol vermeli..Çok nadirdir kapıyı çekerek yoluna devam eden kadın. Evet Asel de çekip gidecekti. Aması var.. Kalmasını, mutlu olmasını isteyen okuyucum çok çok fazla.. Açıkçası ben de böyle bir kurgu beklemiyordum. Yazan parmaklarım ikilinin birleşmesini istiyor gibiydi. Şimdiki kurgumda ihanet olmayacak tabii. Ama sıradan da olmayacak! Eski Okurcanlarım siz zaten gidişatı biliyorsunuz.. Evet, bölümleri değiştirdim; sadece eklemeler, çıkarmalar yaparak baştan yazarak yayımlıyorum.İnanın belirli bir şekilde yazmıyorum, sadece klavyeye değiyor parmaklarım.. İkili karşımda ve kendileri oynuyor sadece.. Yorumlarınızı okurken mutlu oluyorum, bunu benden esirgemeyin lütfen ❤️❤️
İyi okumalar
"Hadi ama.." diyen kadının masum sesinden ziyade gözlerine sıkkın bakışlar atıyordu. Elindeki telefonu kilitleyip yanına attırdı. "Oyun oynayacak yaşta mıyız?" diyen Karahan çayına uzandı. Asel'in göz devirmesiyle parmakları arasındaki bardağı kalın dudaklarına dayadı. "Sadece onaylasan ölürsün yani.." dedi Asel kollarını göğsünde kenetleyerek. Çayından büyük bir yudum alarak tekrardan orta sehpaya bıraktı Karahan. Dudağına bulaşan çayı diliyle yalayıp yanında oturan kadına yüzünü döndü. "Tamam. Ne oyunu?" demesiyle Asel'in düşen suratı bir anda aydınlanmıştı. Dudakları iki yana açılan kadınla otomatikman kendi dudakları da aynı şekle girmişti adamın.
...
"Fil." diyen adama açık ağzıyla bakmayı keserek iç çekti Asel. "Yükselen bir şey bu, hayvan değil." diyen kadınla, "Dolar." dedi adam. Saçlarını kulağının arkasına alarak dişlerinin arasından, "Şu finansı bari şimdi karıştırma!" diyen Asel'e, "Hayatımda tek yükselen şey bu.." demesiyle arkasında kalan kanepedeki yastığı Karahan'a fırlattı Asel. Yüzüne gelmekte olan yastığı havada yakalayarak bakıyordu Karahan. "Neden kızdın ki?" elindeki yastığı yanına bırakıp, "anlatamayan sensin."diyerek önünde dikilen kadını kucağına çekmeye çalıştı. Asel dirense de başarılı olamadı. Kucağına yandan oturarak, "Anlamamakta da ısrarcı davranan sensin ama.." dedi dudağını öpen adama. "Tamam, bir düşüneyim." dedi Karahan. Kemikli parmakları kadının belinde durdu. Dudaklarını büzerek başını sağa sola sallayıp, "Çok büyük olması yetmiyormuş gibi, yükselen de.. Aklıma hiçbir şey gelmiyor kadın." diyen adamın dudakları açık boynuna yol aldı. Islak dudaklara birkaç saniye kendini kaptıran Asel, "Şu maddeden bi çıkarsan bileceksin de, işte.." Başını geriye doğru atarak Karahan'ın dudaklarına yer açtı Asel. "Bırak şimdi oyunu, gel biz çevirelim bi oyun." dedi Karahan elleri bluzunun eteğinden okşamaya başladı.
